ئیمام ناصر محمد يه‌مانی
15 - 06 - 1432 کۆچی
19 - 05 - 2011 زایینی
09:14 ئێواره
[بۆ بەدواداچوونی بەستەری سەرەکی بەشداری بەیانەکە]
https://albushra-islamia.com./showthread.php?t=3450
ـــــــــــــــــــ
ئایا كامه‌یان پێشتر ڕووده‌دات هه‌ڵهاتنی خۆر له خۆرئاوا یان ده‌ركه‌وتنی ئیمام؟
بە ناوی الله ی لە ھەموو میھرەبان و بە بەزەییەکان میھرەبانترو بە بەزەییتر درودو سڵاو لەسەر سەرجەم نێردراوو پێغەمبەرانی مرۆڤ و جن وە سڵاو لەسەر باوەڕدارە شوێنکەوتووەکانی بەیانی حەق و ڕاست و دروستی قورئان تا ئەو ڕۆژەی اللە لێپرسینەوە لەگەڵ بەندەکانیدا دەکات لەسەر ئایینەکەیان وە سوپاس و ستایش بۆ اللە ی پەروەردگاری هەموو خەڵکی جیهان..
ئه‌ی پشتیوانە چاکەکارە پێشکەوتووە خۆشه‌ویسته‌كانم له سه‌رده‌می گفتوگۆ به‌ر له ده‌ركه‌وتن هه‌موو نێردراوێک كه اللە بۆ گه‌له‌كه‌ی ڕەوانەی کردووە بانگەوازی كردووه بۆ په‌رستنی اللە به ته‌نها بێ ئه‌وه‌ی هیچ شه‌ریک و هاوه‌ڵێکی بۆ دابندرێت وه بۆ شوێنکەوتنی ئەو كتێبەی اللە كه به‌سه‌ریدا دابه‌زێندرابوو وه بۆ باوەڕهێنان به كتێبه‌كانی وه به پێغه‌مبه‌رو نێردراوەکانی پێش خۆی جا كاتێک پشتیان هه‌ڵكرد ئه‌وا لە پاش ئه‌م پشتهه‌ڵكردنه له هاتنی سزایەکی بڕیاردراو بۆیان له كتێبەکەی اللە ئاگاداری كردوونه‌ته‌وه ئەگه‌ر هاتوو بێباوه‌ڕبون به بانگه‌وازی حه‌قی لای په‌روه‌ردگارەکەیان، تا ئه‌و كاته‌ی به‌ڵێنەکەی اللە یان بە سزادان بۆ هات، جا لە پاشان هه‌ر هه‌موویان باوەڕیان هێنا له‌كاتێكدا ئه‌م باوەڕ هێنانه‌‌‌یان بە اللە و نێردراوه‌كه‌ی له كاتی ڕوودانی سزاكه‌دا هیچ سودێكی پێنه‌گه‌یاندوون چونکە ئه‌وه ڕێساو سوننه‌تی اللە یە بۆ ئه‌وانه‌ی بێباوه‌ڕبوون له كتێبدا. بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز:
{اقْتَرَ‌بَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مُّعْرِ‌ضُونَ ﴿١﴾ مَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّن رَّ‌بِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ ﴿٢﴾ لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ وَأَسَرُّ‌وا النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُوا هَلْ هَـٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُ‌ونَ ﴿٣﴾ قَالَ رَ‌بِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٤﴾ بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ بَلِ افْتَرَ‌اهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْ‌سِلَ الْأَوَّلُونَ ﴿٥﴾ مَا آمَنَتْ قَبْلَهُم مِّن قَرْ‌يَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ ﴿٦﴾ وَمَا أَرْ‌سَلْنَا قَبْلَكَ إِلَّا رِ‌جَالًا نُّوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿٧﴾ وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَّا يَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَمَا كَانُوا خَالِدِينَ ﴿٨﴾ ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنجَيْنَاهُمْ وَمَن نَّشَاءُ وَأَهْلَكْنَا الْمُسْرِ‌فِينَ ﴿٩﴾ لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُ‌كُمْ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿١٠﴾وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْ‌يَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِ‌ينَ ﴿١١﴾ فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْ‌كُضُونَ ﴿١٢﴾ لَا تَرْ‌كُضُوا وَارْ‌جِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِ‌فْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ ﴿١٣﴾ قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾ وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْ‌ضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ ﴿١٦﴾} صدق الله العظيم [الأنبياء].
جا وردببنه‌وه له‌وه‌ی اللە ی پایەبەرز ده‌فه‌رموێت:
{وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْ‌يَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِ‌ينَ ﴿١١﴾ فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْ‌كُضُونَ ﴿١٢﴾ لَا تَرْ‌كُضُوا وَارْ‌جِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِ‌فْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ ﴿١٣﴾ قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾} صدق الله العظيم [الأنبياء].
جا ئایا به‌یانی ئه‌وه چیه کە اللە ی پایەبەرز ده‌فه‌رموێت:
{قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾} صدق الله العظيم؟
ئه‌مه به‌و مانایه‌ی له‌سه‌ر بێباوه‌ڕبوونه‌كه‌یان بە اللە و نێردراوه‌كه‌ی پەشیمان بوونەوە وه دانیان نا به‌وه‌ی ئه‌وان سته‌مكاربوون جا ئه‌م باوەڕهێنان و دان نانه‌یان به سته‌مكردنه‌كه‌یان هیچ سودێکی پێنه‌گه‌یاندن به‌هۆی به‌درۆ زانینی نێردراوانی لای په‌روه‌ردگاره‌كه‌یان، بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز:
{وَكَأَيِّن مِّن قَرْ‌يَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَ‌بِّهَا وَرُ‌سُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِيدًا وَعَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُّكْرً‌ا ﴿٨﴾ فَذَاقَتْ وَبَالَ أَمْرِ‌هَا وَكَانَ عَاقِبَةُ أَمْرِ‌هَا خُسْرً‌ا ﴿٩﴾} صدق الله العظيم [الطلاق].
ئه‌مه كاتی ڕوودانی سزابوو کە باوەڕیان هێنا بە اللە و نێردراوه‌كه‌ی وه ئه‌م باوەڕهێنانه‌یان له كاتی ڕوودانی سزاكه‌دا هیچ سودێکی پێنه‌گه‌یاندن. بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز:
{فَلَوْلاَ كَانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَهَا إيمانهَا إِلاَّ قَوْمَ يُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنَا عَنْهُمْ عَذَابَ الخِزْيِ فِي الحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ} صدق الله العظيم [يونس:98].
جا ئه‌و پرسیاره‌ی ئاڕاسته ده‌كرێت ئه‌وه‌یه: بۆچی باوەڕهێنانی خەڵکی ئه‌م ئاوه‌دانیانه بە اللە و نێردراوەکانی له كاتی ڕوودانی سزاكه هیچ سودێكی پێنه‌گاندن له‌كاتێكدا دانیشیان نا به‌وه‌ی سته‌میان لە خۆیان كردووه به‌هۆی به‌درۆزانینی نێردراوانی لای په‌روه‌ردگاره‌كه‌یان؟ جا وه‌ڵامه‌كه‌ی له‌وه‌دا ده‌بینن کە اللە ی پایەبەرز ده‌فه‌رموێت:
{وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْ‌يَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِ‌ينَ ﴿١١﴾ فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْ‌كُضُونَ ﴿١٢﴾ لَا تَرْ‌كُضُوا وَارْ‌جِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِ‌فْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ ﴿١٣﴾ قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾} صدق الله العظيم [الأنبياء].
وه پرسیارێكی تر کە ئاڕاسته ده‌كرێت ئه‌وه‌یه ئایا مه‌به‌ست له‌وه چیه كاتێک اللە ی پایەبەرز ده‌فه‌رموێت:
{فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾} صدق الله العظيم.
به‌یانی حه‌ق و ڕاست و دروستی ئه‌مه ئه‌وه‌یه (له كاتی ڕوودانی سزاكه‌دا) ئه‌وان شتێكی تریان له‌سه‌ر ئه‌مه زیاد نه‌كرد ته‌نها ده‌یانوت (ئێمه سته‌ممان لە خۆمان كرد) له‌به‌ر ئه‌وه‌ی له‌كاتی ڕوودانی سزاكه ته‌نها باوەڕیان بە اللە و نێردراوەکانی هێناو دانیان نا به سته‌مكردن لە خۆیان:
{قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾} صدق الله العظيم.
جا پرسیاره‌كه ئەوەیە: ئایا نهێنی جیاکردنەوەی گه‌لی یونس چیە له‌وانی تر كاتێک ده‌فه‌رموێت:
{فَلَوْلاَ كَانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَهَا إيمانهَا إِلاَّ قَوْمَ يُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنَا عَنْهُمْ عَذَابَ الخِزْيِ فِي الحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ} صدق الله العظيم.
وه‌ڵامه‌كه‌ی له مەحكەمی كتێبدا ده‌بینن به‌وه‌ی ئه‌وه هه‌مان نهێنی ئوممه‌تەکەی مه‌هدی چاوه‌ڕوانكراوه له سه‌رده‌می ئه‌و كه دواتر اللە سزاو به‌ڵاكه‌یان له‌سه‌ر لاده‌دات به‌هۆی باوەڕهێنان به حه‌قی لای په‌روه‌ردگارەکەیان و دان نان به سته‌م كردن له خۆیان جا لەپاش ئه‌وە ده‌ڵێن:
{رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ} صدق الله العظيم [الدخان:12].
بەوپێیەی اللە بە بەڵێنێک به‌ڵێنی بە به‌نده‌كانی داوە کە هه‌تا هه‌تاییه‌و بێ هیچ مەرج و دانانی هیچ سنورێكه ئه‌ویش ئه‌وه‌یه وه‌ڵامی ئه‌م دوعاو پاڕانەوەیە ده‌داته‌وه كه به دڵسۆزیه‌وه له په‌روه‌ردگاره‌كه‌ی ده‌كرێت بەبێ شەریک و ھاوبەشدانان بۆی، بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز:
{وَقَالَ ربّكم ٱدْعُونِى أَسْتَجِبْ لَكُمْ} صدق الله العظيم [غافر:60].
به‌و مه‌رجه‌ی به‌نده‌كان
(بە دڵسۆزی لە ئاییندا به‌بێ دانان و بڕیاردانی هیچ شەریک و هاوه‌ڵێک بۆی له دوعاو پاڕانەوەکە به‌هۆی به‌نده نزیكه‌كانیه‌وه) - داوا لە پەروەردگارەکەیان بکەن، واته بێ ئه‌وه‌ی هیچ به‌نده‌یه‌كی نزیكی اللە له پێغه‌مبه‌ران و چاكه‌كاران بكه‌نه هاوبه‌شی اللە - اللە ی پایەبەرزیش فه‌رموویه‌تی:
{وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنّي فإنّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ ٱلدَّاعِ إِذَا دَعَانِ} صدق الله العظيم [البقرة:186].
وه به‌یانی حه‌ق و ڕاست و دروستی ئه‌وه‌ی اللە ی پایەبەرز ده‌فه‌رموێت:
{أُجِيبُ دَعْوَةَ ٱلدَّاعِ إِذَا دَعَانِ} صدق الله العظيم.
؛ئه‌مه به مانای ئەگه‌ر هاتوو لە اللە پاڕایه‌وه به ته‌نها به دڵسۆزی (ئیخلاسی) بۆی لە دوعاو پاڕانەوە به‌بێ دانانی هیچ شەریک و هاوەڵێک، له‌به‌رئه‌وه‌ی اللە تەنانەت وه‌ڵامی دوعاو پاڕانه‌وه‌ی بێباوه‌ڕانیش ده‌داته‌وه ئەگه‌ر هاتوو دڵسۆز بوون بۆ اللە له دوعاكه بۆ په‌روه‌ردگاره‌كه‌یان بەبێ دانانی ھیچ شەریک و ھاوبەش و ھاوەڵێک بۆی جا لهم كاتهدا بێگومان اللە وه‌ڵامیان ده‌داته‌وه. بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز:
{هُوَ الَّذِي يُسَيِّرُكُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ حَتَّى إِذَا كُنتُمْ فِي الْفُلْكِ وَجَرَيْنَ بِهِم بِرِيحٍ طَيِّبَةٍ وَفَرِحُواْ بِهَا جَاءتْهَا رِيحٌ عَاصِفٌ وَجَاءهُمُ الْمَوْجُ مِن كُلِّ مَكَانٍ وَظَنُّواْ أنّهم أُحِيطَ بِهِمْ دَعَوُاْ اللّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ لَئِنْ أَنجَيْتَنَا مِنْ هَـذِهِ لَنَكُونَنِّ مِنَ الشَّاكِرِينَ} صدق الله العظيم [يونس:22].
لە پاش ئه‌وه اللە وه‌ڵامیان ده‌داته‌وه ئه‌مه‌ش به‌هۆی ئه‌وه‌ی له‌و كاتهدا هیچ شەریک و هاوبه‌ش دانانێک له دوعاكردنه‌كه‌یاندا نیه له‌به‌ر ئه‌وه‌ی له‌و كاتهدا ئه‌م په‌رستراوانه‌یان له‌یادکردووە كه ده‌یانكردن به شەریک و هاوبه‌ش بۆ په‌روه‌ردگاره‌كه‌یان بۆیه سەرەڕای ئەمەش اللە وه‌ڵامی دوعاكه‌ی ده‌داته‌وه اللە ی پایەبەرزیش فه‌رموویه‌تی:
{فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ} صدق الله العظيم [العنكبوت:65].
وه اللە ی پایەبەرز فه‌رموویه‌تی:
{وَإِذَا غَشِيَهُم مَّوْجٌ كَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ فَمِنْهُم مُّقْتَصِدٌ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ} صدق الله العظيم [لقمان:32].
کەواته ئه‌ی خەڵکینە به‌ڕاستی اللە وه‌ڵامی دوعاو پاڕانەوەی باوه‌ڕداران و بێباوەڕو هاوبه‌شدانه‌رو بێدینەکانیش هه‌موویان ده‌داته‌وه ئەگه‌ر هاتوو مه‌رجی دوعاكردنه‌كه‌ی تێدابوو كه بریتیه له دڵسۆزی (ئیخڵاسی) بەبێ شەریک و ھاوبەشدانان بۆی. بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز:
{فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ} صدق الله العظيم [العنكبوت:65].
ئایا نازانن اللە لە کتێبەکەی فه‌توای بۆ داون به‌وه‌ی سزای ئه‌و كه‌سه نادات کە ملكه‌چ ده‌بێت و بەدڵسۆزی لێی دەپاڕێتەوەو حه‌ز له هیدایەت ده‌كات و داوای لێخۆشبوونی لێده‌كات و ده‌گه‌ڕێته‌وه بۆلای ته‌نانه‌ت له‌كاتی ڕوودانی سزاشدا، بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز:
{وَمَا كَانَ الّلهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ} صدق الله العظيم [الأنفال:33].
كه‌واته باوەڕهێنان و دان نان به سته‌مكردن له كاتی ڕوودانی سزادا هیچ سودێكی نابێت ئەگه‌ر له‌گه‌ڵیدا ئه‌م دوعاكردن و داوای لێخۆشبوونه‌ش نه‌كرێت و بڵێن:
{رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ} صدق الله العظيم [الأعراف:23].
وه ئای سەرسامیم بۆ گه‌لێک له‌كاتێكدا ده‌زانن هۆكاری هه‌ڵهاتنی خۆر له خۆرئاوا به‌هۆی هاتنی سزایه‌كه جا لەدوای ئه‌وه‌ش فه‌توای ئه‌وه بۆ خه‌ڵكی ده‌ده‌ن بێئومێد بن له ڕه‌حمه‌ت و میھرەبانی په‌روه‌ردگاره‌كه‌یان جا دواتر ئه‌م فه‌رمووده‌یەی اللە ی پایەبەرز دەهێننه‌وه كه ده‌فه‌رموێت:
{هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا أَنْ تَأْتِيَهُمُ الْمَلائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ رَبُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لا يَنفَعُ نَفْسًا إيمانهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إيمانهَا خَيْرًا قُلِ انتَظِرُوا إِنَّا مُنتَظِرُونَ} صدق الله العظيم [الأنعام:158].
جا لەپاش ئه‌وه یه‌كێک له زانایانی موسڵمانان ده‌ڵێت: "ئه‌ی ناصر محمد یه‌مانی، ئایا ئه‌مه فه‌توایه‌ک نیه له‌لایه‌ن اللە ی پەروەردگاری ھەموو خەڵکی جیھانەوە له‌كاتی ڕوودانی سزای شه‌وی هه‌ڵهاتنی خۆر له خۆرئاواوه به‌وه‌ی باوەڕهێنانی بێباوه‌ڕ لهم كاتهدا سودی نابێت وە باوەڕهێنانی موسڵمانیش لهم كاتهدا سودی نابێت ئەگه‌ر هاتوو كرده‌وه‌ی چاكی له‌گه‌ڵدا نه‌كردبێت، بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز:
{يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لا يَنفَعُ نَفْسًا إيمانهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إيمانهَا خَيْرًا} صدق الله العظيم؟".
لە پاش ئەوە ئیمام مه‌هدی ناصر محمد يه‌مانی وەڵامی ده‌داته‌وه‌و ده‌ڵێم: اللهم به‌ڵێ، وانازانم له‌كاتی هاتنی سزادا باوەڕهێنان سودی هه‌بووبێت بۆ بێباوه‌ران وه به‌هه‌مان شێوه باوەڕهێنانی موسڵمانیش له‌پێشتردا ئەگه‌ر هاتوو كرده‌وه‌ی چاکی له‌گه‌ڵ باوەڕهێنانه‌كه‌ی ئه‌نجام نه‌دابێت پاشان به‌دوای حه‌قی لای پەروەردگارەکەی نه‌كه‌وتبێت، جا ئایا باوەڕهێنانی ئه‌م خه‌ڵک و ئاوه‌دانیانه‌ی پێشوتر هیچ سودێكی هه‌بووه له سه‌رده‌می ناردنی سه‌رجه‌م نێردراوو پێغه‌مبه‌ره‌كان؟ ده‌بینین باوەڕهێنان له‌كاتی ڕوودانی سزاكه‌دا هیچ سودێكی نه‌بووه بۆیان له‌به‌رئه‌وه‌ی ئه‌مه ڕێساو سوننه‌تی اللە یە له كتێبدا. بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز:
{أَفَلَمْ يَسِيرُ‌وا فِي الْأَرْ‌ضِ فَيَنظُرُ‌وا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ وَأَشَدَّ قُوَّةً وَآثَارً‌ا فِي الْأَرْ‌ضِ فَمَا أَغْنَىٰ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿٨٢﴾ فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ رُ‌سُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرِ‌حُوا بِمَا عِندَهُم مِّنَ الْعِلْمِ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٨٣﴾ فَلَمَّا رَ‌أَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّـهِ وَحْدَهُ وَكَفَرْ‌نَا بِمَا كُنَّا بِهِ مُشْرِ‌كِينَ ﴿٨٤﴾ فَلَمْ يَكُ يَنفَعُهُمْ إِيمَانُهُمْ لَمَّا رَ‌أَوْا بَأْسَنَا سُنَّتَ اللَّـهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبَادِهِ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْكَافِرُونَ ﴿٨٥﴾} صدق الله العظيم [غافر].
جا لەپاشان به‌یانی حه‌ق و ڕاست و دروستی ئه‌مه‌تان بۆ ڕووندەبێته‌وه كه اللە ی پایەبەرز ده‌فه‌رموێت:
{يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لا يَنفَعُ نَفْسًا إيمانهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إيمانهَا خَيْرًا} صدق الله العظيم [الأنعام:158].
جا ئه‌وه ڕێساو سوننه‌تی اللە یە له كتێب له سه‌رده‌می بێباوه‌ڕه پێشینه‌كان و پاشینه‌كان کە هه‌رگیز له‌كاتی ڕوودانی سزادا باوەڕهێنان سودی پێنه‌گه‌یاندوون چونکە ئه‌وه ڕێساو سوننه‌تی اللە یە له كتێبه‌كه‌ی به‌ڵام دوعاو نزاكانیان له‌گه‌ڵ باوەڕهێنانه‌كه‌یان (به یه‌كه‌وه) سودی پێگه‌یاندوون بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز:
{حم (1) وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ (2) إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُّبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ (3) فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ (4) أَمْراً مِّنْ عِندِنَا إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ (5) رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ أنّه هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (6) رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ (7) لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ ربّكم وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (8) بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ (9) فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاء بِدُخَانٍ مُّبِينٍ (10) يَغْشَى النّاس هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ (11) رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ (12) أَنَّى لَهُمُ الذِّكْرَى وَقَدْ جَاءهُمْ رَسُولٌ مُّبِينٌ (13) ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَّجْنُونٌ (14) إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلاً إنّكم عَائِدُونَ (15) يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَى إِنَّا مُنتَقِمُونَ (16)} صدق الله العظيم [الدخان].
به‌ڵكو ته‌نانه‌ت ئه‌وانه‌ی قیامه‌تیشیان به‌سه‌ردادێت ئەگه‌ر هاتوو لەگەڵ باوەڕهێنانەکەیان گه‌ڕانه‌وه‌و دوعاكردن بەدڵسۆزی لێی (بەبێ شەریک و ھاوبەشدانان بۆی) هەبێت ئه‌وا اللە وه‌ڵامی دوعاكه‌یان ده‌داته‌وه‌و تا كاتێكی تر هاتنی قیامه‌تیان له‌سه‌ر لاده‌دات بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز:
{قُلْ أَرَ‌أَيْتَكُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللَّـهِ أَوْ أَتَتْكُمُ السَّاعَةُ أَغَيْرَ اللَّـهِ تَدْعُونَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿٤٠﴾ بَلْ إِيَّاهُ تَدْعُونَ فَيَكْشِفُ مَا تَدْعُونَ إِلَيْهِ إِن شَاءَ وَتَنسَوْنَ مَا تُشْرِ‌كُونَ ﴿٤١﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].
به‌ڵام حه‌سره‌ت و په‌شیمانی به ته‌نها به‌بێ داوای لێخۆشبوون و ملكه‌چ بوون و دوعاكردن هه‌رگیز هیچ سودێک به‌وانه ناگه‌یه‌نێت کە قیامه‌تیان به‌سه‌ردا دێت. بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز:
{قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِلِقَاء اللَّهِ حَتَّى إِذَا جَاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قَالُواْ يَا حَسْرَتَنَا عَلَى مَا فَرَّطْنَا فِيهَا وَهُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزَارَهُمْ عَلَى ظُهُورِهِمْ أَلاَ سَاء مَا يَزِرُونَ} صدق الله العظيم [الأنعام:31].
جا ئه‌و پرسیاره‌ی ئاڕاسته ده‌كرێت ئه‌وه‌یه: له‌به‌رچی ئه‌وان هێشتا هه‌ر باری گوناهو تاوانه‌كانیان له‌سه‌ر پشت و كۆڵیان هه‌ڵده‌گرن؟ وه‌ڵامه‌كه‌ی ئه‌وه‌یه: ئه‌وان هێشتا ملكه‌چ نه‌بوون و داوای لێخۆشبوونیان نه‌كردووه ئه‌مه‌ش به‌هۆی بێ ئومێدبوونیان له ڕه‌حمه‌ت و میهرەبانیەکەی اللە ی لە ھەموو میھرەبان و بە بەزەییەکان میھرەبانترو بە بەزەییتر، ئایا نازانن اللە به‌سه‌ر هه‌موو شتێكدا زاڵ و به‌توانایه؟ سوێند بە اللە بێ ئومێدبوون له ڕه‌حمه‌ت و میهرەبانیەکەی اللە كوفرێكه تاوان و گوناهه‌كه‌ی له كتێبدا گه‌لێک گه‌وره‌یه. اللە ی پایەبەرزیش فه‌رموویه‌تی:
{وَلَا تَيْئَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ أنّه لَا يَيْئَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ } صدق الله العظيم [يوسف:87].
وە اللە ی پایەبەرز فه‌رموویه‌تی:
{وَمَن يَقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ ربّه إِلاَّ الضَّآلُّونَ} صدق الله العظيم [الحجر:56]
ئه‌ی اللە ئه‌وه ڕامگه‌یاند.. ئه‌ی اللە شاهێد به.
جا ئایا اللە باوەڕهێنانی به حه‌قی لای په‌روه‌ردگارەکەتانی لێ قه‌ده‌غه‌كردوون تا چاوه‌رێی ئه‌م كاته بكه‌ن کە خۆر له خۆر ئاواوه هه‌ڵدێت؟ به‌ڵكو ئه‌مه شه‌وی ده‌ركه‌وتنی ته‌واوه‌تیه به‌سه‌ر سەرجەمی به‌شه‌ر کە (لهم شه‌وه‌دا) اللە خه‌لیفه‌كه‌ی مه‌هدی چاوه‌ڕوانكراوی پێ ده‌رده‌خات ئەگه‌ر هاتوو پشتیان له شوێنکەوتنی زیكری كتێبەکەی اللە و حوكم كردن پێی هەڵگرد وه پشتیان هەڵکرد له كوفركردن به‌وه‌ی دژو پێچەوانەی مەحكەمه‌كه‌یه‌تی له كتێبه‌كه‌ی (قورئانی گه‌وره) لە هه‌موو كتێبه‌كانی پێش خۆی، ئه‌ی اللە ئه‌وه من ڕامگه‌یاند.. ئه‌ی اللە شاهێد به.
وە درودو سڵاو لەسەر نێردراوو پێغەمبەران، سوپاس و ستایشیش بۆ اللە ی پەروەردگاری هەموو خەڵکی جیهان..
برای به‌شه‌ر له خوێن له حه‌واو ئاده‌م مه‌هدی چاوه‌ڕوانكراو خەلیفەی اللە و به‌نده‌كه‌ی ئیمام ناصر محمد یه‌مانی.
ـــــــــــــــــــــ
الإمام ناصر محمد اليماني
16 - 06 - 1432 هـ
19 - 05 - 2011 مـ
09:14 مساءً
ـــــــــــــــــــ
أيّهما أسبق طلوع الشمس من المغرب أم ظهور الإمام ؟
بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على كافة أنبياء الله ورسله من الإنس والجانّ والسلام على المؤمنين المتّبعين البيان الحقّ للقرآن إلى يوم الدين، والحمدُ لله ربّ العالمين..
ويا أحبّتي الأنصار السابقين الأخيار في عصر الحوار من قبل الظهور، إنّ كلَّ رسولٍ ابتعثه الله إلى قومه يدعوهم إلى عبادة الله وحده لا شريك له وإلى اتّباع كتاب الله الذي أنزله الله عليه والإيمان بكتبه ورسله من قبله، فإن أعرضوا فمِن ثم يُنذرهم من عذاب مقدّر لهم في الكتاب لئن كفروا بدعوة الحقّ من ربّهم، حتى إذا جاء وعد الله لهم بالعذاب فمِن ثم يؤمنوا جميعاً، غير أنّه لا ينفعهم الإيمان بالله ورسوله حين وقوع العذاب كون تلك سُنّة الله على الذين كفروا في الكتاب، تصديقاً لقول الله تعالى:
{اقْتَرَ‌بَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مُّعْرِ‌ضُونَ ﴿١﴾ مَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّن رَّ‌بِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ ﴿٢﴾ لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ وَأَسَرُّ‌وا النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُوا هَلْ هَـٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُ‌ونَ ﴿٣﴾ قَالَ رَ‌بِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٤﴾ بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ بَلِ افْتَرَ‌اهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْ‌سِلَ الْأَوَّلُونَ ﴿٥﴾ مَا آمَنَتْ قَبْلَهُم مِّن قَرْ‌يَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ ﴿٦﴾ وَمَا أَرْ‌سَلْنَا قَبْلَكَ إِلَّا رِ‌جَالًا نُّوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿٧﴾ وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَّا يَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَمَا كَانُوا خَالِدِينَ ﴿٨﴾ ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنجَيْنَاهُمْ وَمَن نَّشَاءُ وَأَهْلَكْنَا الْمُسْرِ‌فِينَ ﴿٩﴾ لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُ‌كُمْ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿١٠﴾ وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْ‌يَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِ‌ينَ ﴿١١﴾ فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْ‌كُضُونَ ﴿١٢﴾ لَا تَرْ‌كُضُوا وَارْ‌جِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِ‌فْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ ﴿١٣﴾ قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾ وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْ‌ضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ ﴿١٦﴾} صدق الله العظيم [الأنبياء].
وتدبّروا قول الله تعالى: {وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْ‌يَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِ‌ينَ ﴿١١﴾ فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْ‌كُضُونَ ﴿١٢﴾ لَا تَرْ‌كُضُوا وَارْ‌جِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِ‌فْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ ﴿١٣﴾ قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾} صدق الله العظيم [الأنبياء].
فما هو البيان لقول الله تعالى: {قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾} صدق الله العظيم؟ بمعنى أنّهم ندموا على كفرهم بالله ورسله واعترفوا أنّهم كانوا ظالمين ولم يكن ينفعهم الإيمان والإقرار بظلمهم لأنفسهم بسبب تكذيبهم لرسل ربّهم، تصديقاً لقول الله تعالى: {وَكَأَيِّن مِّن قَرْ‌يَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَ‌بِّهَا وَرُ‌سُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِيدًا وَعَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُّكْرً‌ا ﴿٨﴾ فَذَاقَتْ وَبَالَ أَمْرِ‌هَا وَكَانَ عَاقِبَةُ أَمْرِ‌هَا خُسْرً‌ا ﴿٩﴾} صدق الله العظيم [الطلاق]. وكانوا حين وقوع العذاب يؤمنون بالله ورسله ولم يكن ينفعهم إيمانهم حين وقوع العذاب، تصديقاً لقول الله تعالى: {فَلَوْلَا كَانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَهَا إِيمَانُهَا إِلَّا قَوْمَ يُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنَا عَنْهُمْ عَذَابَ الْخِزْيِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَىٰ حِينٍ﴿٩٨﴾} صدق الله العظيم [يونس].
والسؤال الذي يطرح نفسه هو: لماذا لم يكن ينفع أهل القرى إيمانهم بالله ورسله حين وقوع العذاب وكونهم اعترفوا بأنّهم كانوا ظالمين لأنفسهم بسبب تكذيبهم برسل ربّهم؟ وتجدون الجواب في قول الله تعالى: {وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْ‌يَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِ‌ينَ ﴿١١﴾ فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْ‌كُضُونَ ﴿١٢﴾ لَا تَرْ‌كُضُوا وَارْ‌جِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِ‌فْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ ﴿١٣﴾ قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾} صدق الله العظيم [الأنبياء].
وسؤال آخر يطرح نفسه هو: فما هو المقصود من قول الله تعالى: {فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾} صدق الله العظيم، والبيان الحقّ هو أنّهم لم يزيدوا على ذلك كونهم فقط يؤمنون بالله ورسله حين وقوع العذاب ويقرّون بظلمهم لأنفسهم: {قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾} صدق الله العظيم.
والسؤال هو: فما هو سرّ الاستثناء لقوم يونس في قول الله تعالى: {فَلَوْلاَ كَانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَهَا إيمانهَا إِلاَّ قَوْمَ يُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنَا عَنْهُمْ عَذَابَ الخِزْيِ فِي الحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ} صدق الله العظيم؟ وتجدون الجواب في محكم الكتاب أنّه ذاتُ سرّ أمّة المهديّ المنتظر في عصره سوف يكشف الله عنهم العذاب بسبب الإيمان بالحقّ من ربّهم والإقرار بظلمهم لأنفسهم، ومن ثم قالوا: {رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ} صدق الله العظيم [الدخان:12]. وبما أنّ الله وعد عباده وعداً مطلقاً من غير قيودٍ ولا حدودٍ أن يجيب دعاءهم الخاص لربّهم، تصديقاً لقول الله تعالى: {وَقَالَ ربّكم ٱدْعُونِى أَسْتَجِبْ لَكُمْ} صدق الله العظيم [غافر:60].
شرط أن يدعوا العباد ربّهم (مخلصين له الدين من غير شرك في الدعاء لعباده المقرّبين)، وقال الله تعالى: {وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ ۖ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ} صدق الله العظيم [البقرة:186].
والبيان الحقّ لقول الله تعالى: {أُجِيبُ دَعْوَةَ ٱلدَّاعِ إِذَا دَعَانِ} صدق الله العظيم؛ أي إذا دعا الله وحده مخلِصاً له في الدعاء من غير شركٍ كون الله يجيب دعوة الكافرين لو أخلصوا في الدعاء لربّهم فحتماً يجيبهم، تصديقاً لقول الله تعالى: {هُوَ الَّذِي يُسَيِّرُكُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا كُنتُمْ فِي الْفُلْكِ وَجَرَيْنَ بِهِم بِرِيحٍ طَيِّبَةٍ وَفَرِحُوا بِهَا جَاءَتْهَا رِيحٌ عَاصِفٌ وَجَاءَهُمُ الْمَوْجُ مِن كُلِّ مَكَانٍ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ أُحِيطَ بِهِمْ ۙ دَعَوُا اللَّـهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ لَئِنْ أَنجَيْتَنَا مِنْ هَـٰذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ ﴿٢٢﴾} صدق الله العظيم [يونس].
ومن ثم يجيبهم الله بسبب أنّه لم يجد في دعائهم حينها شِركاً كونهم نسوا حينها آلهتهم الذين أشركوهم بربّهم ودعوا الله مخلصين له الدين برغم أنّ الله يعلم أنّ منهم من سوف يعود إلى شركه بربّه ورغم ذلك يجيب الله دعاءه، وقال الله تعالى: {فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّـهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ ﴿٦٥﴾} صدق الله العظيم [العنكبوت].
وقال الله تعالى: {وَإِذَا غَشِيَهُم مَّوْجٌ كَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّـهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ فَمِنْهُم مُّقْتَصِدٌ ۚ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [لقمان].
إذاً يا قوم إنّ الله يجيب دعاء المؤمنين والكافرين والمشركين والملحدين جميعاً إذا توفر شرط الدعاء وهو الإخلاص.
تصديقاً لقول الله تعالى: {فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّـهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ ﴿٦٥﴾} صدق الله العظيم [العنكبوت].
أفلا تعلمون أنّ الله أفتاكم في الكتاب أنّه لا يعذّب من أناب واستغفر وتاب حتى حين وقوع العذاب، تصديقاً لقول الله تعالى: {وَمَا كَانَ اللَّـهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ} صدق الله العظيم [الأنفال:33]. إذاً الإيمان والإقرار بالظلم لا ينفع حين وقوع العذاب ما لم يرافق ذلك الدعاء والاستغفار فيقولوا: {رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ} صدق الله العظيم [الأعراف:23].
ويا عجبي من قومٍ يعلمون أنّ طلوع الشمس من مغربها بسبب وقوع العذاب ثم يفتون النّاس أن يستيئِسوا من رحمة ربّهم ومن ثم يأتون بقول الله تعالى: {هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا أَن تَأْتِيَهُمُ الْمَلَائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ رَبُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ ۗ يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لَا يَنفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِن قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا ۗ قُلِ انتَظِرُوا إِنَّا مُنتَظِرُونَ ﴿١٥٨﴾} صدق الله العظيم [الأنعام]، ثم يقول أحد علماء المسلمين: "يا ناصر محمد اليماني، أليست تلك فتوى من ربّ العالمين حين وقوع العذاب ليلة طلوع الشمس من مغربها أنّه لا ينفع إيمان الكافر حينها ولا ينفع إيمان المسلم من قبل إذا لم يكسب في إيمانه خيراً، تصديقاً لقول الله تعالى: {يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لَا يَنفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِن قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا} صدق الله العظيم؟". ومن ثم يردّ عليه الإمام المهدي ناصر محمد اليماني وأقول: اللهم نعم، فلا أعلم أنّه ينفع الإيمان للكافرين حين وقوع العذاب ولا أعلم أنّه ينفع إيمان المسلم من قبل بربّه ثمّ لا يتبّع الحقّ من ربّه، وهل نفع إيمان أهل القرى من قبل في جميع بعث الأنبياء والمُرسَلين؟ لم يكُ ينفعهم الإيمان حين وقوع العذاب كون تلك سُنّة الله في الكتاب، تصديقاً لقول الله تعالى: {أَفَلَمْ يَسِيرُ‌وا فِي الْأَرْ‌ضِ فَيَنظُرُ‌وا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ وَأَشَدَّ قُوَّةً وَآثَارً‌ا فِي الْأَرْ‌ضِ فَمَا أَغْنَىٰ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿٨٢﴾ فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ رُ‌سُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرِ‌حُوا بِمَا عِندَهُم مِّنَ الْعِلْمِ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٨٣﴾ فَلَمَّا رَ‌أَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّـهِ وَحْدَهُ وَكَفَرْ‌نَا بِمَا كُنَّا بِهِ مُشْرِ‌كِينَ ﴿٨٤﴾ فَلَمْ يَكُ يَنفَعُهُمْ إِيمَانُهُمْ لَمَّا رَ‌أَوْا بَأْسَنَا سُنَّتَ اللَّـهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبَادِهِ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْكَافِرُونَ ﴿٨٥﴾} صدق الله العظيم [غافر].
ومن ثم يتبيّن لكم البيان الحقّ لقول الله تعالى: {يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لا يَنفَعُ نَفْسًا إيمانهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إيمانهَا خَيْرًا} صدق الله العظيم [الأنعام:158].
إنَّ تلك سُنّة الله في الكتاب في الكافرين الأوّلين والآخرين لم يكُ ينفعهم الإيمان حين وقوع العذاب لكون تلك سُنّة الله في الكتاب ولكنّه سوف ينفعهم الدعاء والإيمان معاً، تصديقاً لقول الله تعالى: {حم ﴿١﴾ وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ ﴿٢﴾ إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُّبَارَكَةٍ ۚ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ ﴿٣﴾ فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ ﴿٤﴾ أَمْرًا مِّنْ عِندِنَا ۚ إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ ﴿٥﴾ رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٦﴾ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ ﴿٧﴾ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ ﴿٨﴾ بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ ﴿٩﴾ فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُّبِينٍ ﴿١٠﴾ يَغْشَى النَّاسَ ۖ هَـٰذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ﴿١١﴾ رَّبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ ﴿١٢﴾ أَنَّىٰ لَهُمُ الذِّكْرَىٰ وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُّبِينٌ ﴿١٣﴾ ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَّجْنُونٌ ﴿١٤﴾ إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلًا ۚ إِنَّكُمْ عَائِدُونَ﴿١٥﴾ يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَىٰ إِنَّا مُنتَقِمُونَ ﴿١٦﴾} صدق الله العظيم [الدخان].
بل حتى الذين تقوم عليهم الساعة وهي الساعة لو يرافق إيمانهم بربّهم التضرع والدعاء لأجاب الله دعاءهم وكشف الساعة عنهم إلى حين، تصديقاً لقول الله تعالى: {قُلْ أَرَ‌أَيْتَكُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللَّـهِ أَوْ أَتَتْكُمُ السَّاعَةُ أَغَيْرَ اللَّـهِ تَدْعُونَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿٤٠﴾ بَلْ إِيَّاهُ تَدْعُونَ فَيَكْشِفُ مَا تَدْعُونَ إِلَيْهِ إِن شَاءَ وَتَنسَوْنَ مَا تُشْرِ‌كُونَ ﴿٤١﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].
ولكنّ الحسرة والندامة وحدها من غير الاستغفار والتضرّع والدّعاء لن ينفع الذين تقوم عليهم الساعة، تصديقاً لقول الله تعالى: {قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقَاءِ اللَّـهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قَالُوا يَا حَسْرَتَنَا عَلَىٰ مَا فَرَّطْنَا فِيهَا وَهُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزَارَهُمْ عَلَىٰ ظُهُورِهِمْ ۚ أَلَا سَاءَ مَا يَزِرُونَ ﴿٣١﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].
والسؤال الذي يطرح نفسه هو: لماذا لا تزال أوزارهم على ظهورهم؟ والجواب هو: لعدم التضرّع والاستغفار بسبب يأسهم من رحمة الله أرحم الراحمين، أفلا يعلمون أنَّ الله على كل شيءٍ قديرٍ؟ ألا والله إنّ اليأس من رحمة الله كفرٌ عظيم الإثم في الكتاب، وقال الله تعالى: {وَلَا تَيْأَسُوا مِن رَّوْحِ اللَّـهِ ۖ إِنَّهُ لَا يَيْأَسُ مِن رَّوْحِ اللَّـهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ} صدق الله العظيم [يوسف:87].
وقال الله تعالى: {وَمَن يَقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ} صدق الله العظيم [الحجر:56]، اللهم قد بلّغتُ.. اللهم فاشهدْ.
وهل حرّم الله عليكم الإيمان بالحقّ من ربّكم فتنظرونه حتى تروا الشمس تطلع من مغربها؟ وإنّما ذلك ليلة الظهور الشامل على كافة البشر يُظهر الله خليفته المهدي المنتظر لئِن أعرضوا عن اتّباع الذكر والاحتكام إليه والكفر بما يخالف لمحكمه في كافّة الكتب من قبله، اللهم قد بلّغتُ.. اللهم فاشهدْ.
وسلامٌ على المرسَلين، والحمدُ للهِ ربّ العالمين ..
أخو البشر في الدّم من حواء وآدم المهديّ المنتظر خليفة الله وعبده؛ الإمام ناصر محمد اليماني .
_________________
اضغط هنا لقراءة البيان المقتبس..
ئایا كامه‌یان پێشتر ڕووده‌دات هه‌ڵهاتنی خۆر له خۆرئاوا یان ده‌ركه‌وتنی ئیمام؟
