الإمام ناصر محمد اليماني
28 - رمضان - 1428 هـ
10 - 10 - 2007 مـ
۱۸- مهر-۱۳۸۶ ه.ش.
08:58 صبح
ــــــــــــــــــــــ


خداوند از کسانی که برای اعتلای کلمة الله درعالم بیعت می‌کنند؛ راضی باشد..

بسم الله الرحمن الرحيم،
خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّـهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّـهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ۚ ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّـهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ ۚ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ ﴿٥٤﴾} صدق الله العظيم [المائدة].
ای کسانی که با دل و جان از انصار بوده و از خردمندانی هستید که با کسی بیعت نمودید که علم کتاب نزد اوست! از عذاب نجات یافتید و خداوند در نفس خود نسبت به شما محبت داشته و ثواب در انتظارتان است و لباس تقوی [نور رضوان] بر تنتان کرده و با روح رضوان نفسش[نعیم اعظم] که ریحان قلبهاست؛ یاریتان می‌نماید. تمام گناهانتان را بخشیده و محبت شما را در قلب مسلمانان می‌افکند چون مرا دوست داشته و از من پیروی کردید؛ پس شما را دوست داشته و کارتان را اصلاح می‌نماید. پس سستی نکرده و غمگین نشوید که شما برترید. اگر خدا را تصدیق کنید، خداوند شما را تصدیق کرده و این تصدیق روز ملاقات با پروردگار به نفع شما خواهد بود؛ در آن روز که مال و فرزندان سودی نمی‌بخشد، مگر کسی که با قلب سلیم [خالی از شرک] به پیشگاه خدا آید! در مورد امامتان به ناحق مبالغه نکنید و مرا به جای خداوند نخوانید که در این صورت به خودتان ظلم کرده‌اید و من در برابر خدا به هیچ کار شما نخواهم آمد و از شما تبری جسته و نسبت به عبادت‌تان کافر هستم؛ چنان‌که تمام انبیا و رسولان الهی و مقربان درگاه او، کسانی که از آنها در برابر عذاب خدا درخواست شفاعت می‌شود؛ تبری می‌جویند. آنها جرأت نمی‌کنند در روز قیامت در باره آنان [طالبان شفاعت از غیر خدا] با پروردگارشان محاجه کنند و در برابر خدا به هیچ کارشان نمی‌آیند و [طالبان شفاعت از غیر خدا] به‌سوی آتش دوزخ،رانده می‌شوند. [اشاره به آیه کریمه سوره غافر:
فِي النَّارِ يُسْجَرُونَ ‎﴿٧٢﴾].
و بدانید که خداوند در دنیا و آخرت دعا را اجابت می‌کند، حتی اگر کافران به درگاه پروردگارشان دعا کنند، خداوند دعای آنان را اجابت می‌کند. اما آنها با گمان اینکه درخواست ملائکه مستجاب می‌شود، به ملائکه نگهبان جهنم متوسل می‌شوند تا از خدا درخواست کنند [از عذابشان بکاهد]. اما اگر ملائکه درخواست کافران را پذیرفته و از پروردگارشان بخواهند ولو یک روز هم شده از عذاب کافران بکاهد، پروردگار در پاسخ این درخواست، کسانی را که در خواست شفاعت کنند، همراه کافران به آتش می‌افکند. اما ملائکه می‌دانند در مقامی نیستند که بخواهند در پیشگاه پروردگار برای رهایی بندگان ازعذاب شفاعت کنند و برای همین در پاسخ به کافران می‌گویند:
{فَادْعُوا ۗ وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ}.
وقتی ملائکه به کافران می‌گویند:
{فَادْعُوا}، مقصودشان این است که به درگاه پروردگارتان دعا کنید، خداوندی که بیش از ما به شما رحم دارد. و مقصود ملائکه از: {وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ} این است که درخواست کافرانی که به جای خداوند، از بندگان می‌خواهند در پیشگاه خداوند شفاعتشان را بکنند؛ گمراهی است و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقَالَ الَّذِينَ فِي النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْمًا مِّنَ الْعَذَابِ ﴿٤٩﴾ قَالُوا أَوَلَمْ تَكُ تَأْتِيكُمْ رُسُلُكُم بِالْبَيِّنَاتِ ۖ قَالُوا بَلَىٰ ۚ قَالُوا فَادْعُوا ۗ وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ ﴿٥٠﴾} صدق الله العظيم [غافر].
اما کافران از رحمت پروردگارشان مأیوس هستند و امید ندارند که خداوند به آنان رحم کند، برای همین به رحمت بندگان متوسل می‌شوند؛ آیا نمی‌دانند که رحمت از صفات پروردگارشان است و خداوند ارحم الراحمین است؟ پس چرا به رحمت بندگان متوسل می‌شوند درحالی‌که پروردگارشان از همه رحیم‌تر است؟ آنان وقتی از آتش جهنم بیرون می‌روند تا از آب داغ و گداخته‌ای بنوشند که صورت‌ها را بریان می‌کند و چه بد نوشیدنی است، بندگان صالح خداوند را که در بهشت هستند مورد خطاب قرار داده و می‌گویند:
{وَنَادَىٰ أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِيضُوا عَلَيْنَا مِنَ الْمَاءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّـهُ ۚ قَالُوا إِنَّ اللَّـهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَافِرِينَ ﴿٥٠﴾} صدق الله العظيم [الأعراف].
ای کسانی که از بندگان مقرب خداوند درخواست شفاعت می‌کنید! آیا دیدید که آنها بیش از پروردگارشان نسبت به کافران رحم داشته باشند؟ جوابشان را دیدید؟ خداوند قلب‌های آنان را نسبت به اهالی آتش سخت و قسی کرده است تا شاید اهالی آتش به درگاه پروردگارشان رو کرده و ملتمسانه از او درخواست رحمت کنند و از او به حق رحمتی که بر خود واجب نموده بخواهند تا دربرابر غضبش، شفاعتشان را بکند که او ارحم الراحمین است. و این روش درست دعا کردن است، پس خداوند نیز نام و صفت نفس خود را انکار نخواهد کرد؛ چرا که او به حقّ ارحم الراحمین است. پس اگر به جای درخواست از بندگان خدا، خالصانه به درگاه پروردگارشان دعا کنند؛ درخواستشان را اجابت خواهد کرد. شما دیدید که در قرآن خداوند دعای گروهی از کافران را که از اهالی اعراف هستند، اجابت می‌فرماید؛ کسانی که قبل از برانگیخته شدن رسولان الهی در آبادی‌هایشان از دنیا رفته‌اند و همین‌طور کسانی همراه آنان هستند که هنوز از رحمت خدا مأیوس نشده‌اند و بندگان را به جای او نمی‌خوانند. نگاه کنید که آیا خداوند دعایشان را اجابت می‌فرماید؟ خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَبَيْنَهُمَا حِجَابٌ ۚ وَعَلَى الْأَعْرَافِ رِجَالٌ يَعْرِفُونَ كُلًّا بِسِيمَاهُمْ ۚ وَنَادَوْا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَن سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۚ لَمْ يَدْخُلُوهَا وَهُمْ يَطْمَعُونَ ﴿٤٦﴾ وَإِذَا صُرِفَتْ أَبْصَارُهُمْ تِلْقَاءَ أَصْحَابِ النَّارِ قَالُوا رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ﴿٤٧﴾ وَنَادَىٰ أَصْحَابُ الْأَعْرَافِ رِجَالًا يَعْرِفُونَهُم بِسِيمَاهُمْ قَالُوا مَا أَغْنَىٰ عَنكُمْ جَمْعُكُمْ وَمَا كُنتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ ﴿٤٨﴾ أَهَـٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَقْسَمْتُمْ لَا يَنَالُهُمُ اللَّـهُ بِرَحْمَةٍ ۚ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَلَا أَنتُمْ تَحْزَنُونَ ﴿٤٩﴾ وَنَادَىٰ أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِيضُوا عَلَيْنَا مِنَ الْمَاءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّـهُ ۚ قَالُوا إِنَّ اللَّـهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَافِرِينَ ﴿٥٠﴾} صدق الله العظيم [الأعراف].
به اهالی اعراف که ملتمسانه از پروردگارشان می‌خواهند آنان را از آتش حفظ فرماید بنگرید؛ آنان می‌گویند:
{وَإِذَا صُرِفَتْ أَبْصَارُهُمْ تِلْقَاءَ أَصْحَابِ النَّارِ قَالُوا رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ﴿٤٧﴾} صدق الله العظیم [الأعراف]
چون منکر کفرِ کافرانی هستند که در دنیا معتقد بودند مؤمنان به رحمت خداوند دست نمی‌یابند و در گمراهی آشکار هستند. آنان کافران را مورد خطاب قرار داده و می‌گویند:
{أَهَـٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَقْسَمْتُمْ لَا يَنَالُهُمُ اللَّـهُ بِرَحْمَةٍ ۚ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَلَا أَنتُمْ تَحْزَنُونَ ﴿٤٩﴾} صدق الله العظیم [الأعراف]
زمانی که از رحمت خداوند یاد می‌کنند، پروردگار از ورای حجابش با آنان سخن گفته و می‌فرماید:
{ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَلَا أَنتُمْ تَحْزَنُونَ ﴿٤٩﴾} صدق الله العظیم [الأعراف]
آیا کافران رحمت را نزد بندگانی یافتند که کمتر از خداوند ارحم الراحمین، رحیم هستند؟ ای عجب از کسانی که به بندگان خدا التماس می‌کنند به آنان رحم کنند! آنها از رحمت خداوند ارحم الراحمین مأیوس هستند!!
ای جماعت انصار! شما را موعظه کرده و سخنانی بلیغ برایتان گفتم که خردمندان آن را درک می‌کنند و کسی که علم کتاب نزد اوست را، تصدیق می‌نمایند و چشم امید به رحمت و ثواب خداوند دارند و امیدوارند که با رحمت خود، آنان را از عذاب نجات دهد و شفاعت تماماً از آن خداوند است و از رحمتش، طلب شفاعت در برابر غضب و عذابش را دارند. پس در نفس خداوند، رحمت بر غضب غالب گشته و راضی می‌شود و می‌بخشد و رحم می‌کند چرا که خداوند اهل عفو و بخشش است و عفو و غفران را دوست دارد ولی اکثر مردم نمی‌دانند و از عفو و رحمت خدا مأیوس هستند؛ همان‌طور که کافران از اهل قبور مأیوس‌اند. آیا نمی‌دانند خداوند در دنیا و آخرت، رحمت را بر نفس خود واجب نموده و این عهد خداوند با بندگانی است که به رحمت پروردگارشان ایمان دارند؟ خداوند ارحم الراحمین می‌فرماید:
{وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۖ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ۖ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿٥٤﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].
همچنین در روز قیامت هم رحمت را بر خود واجب نموده است. خداوند تعالی می‌فرماید:
{قُل لِّمَن مَّا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ قُل لِّلَّـهِ ۚ كَتَبَ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ۚ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿١٢﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].
و هرکس به رحمت خدا ایمان نداشته و از آن مأیوس باشد و بندگانی را بخواند که رحمتشان از خداوند الرحم الراحمین کمتر است؛ به عهد رحمت خداوند دست نمی‌یابد و بندگان مقرب به کارش نمی‌آیند. آنها جرأت نمی‌کنند برای کافران درخواست رحمت کنند؛ بلکه همان سخنانی را می‌گویند که مسیح عیسی‌بن‌مریم علیه الصلاة و السلام فرمود:
{إِن تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُكَ ۖ وَإِن تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿١١٨﴾} صدق الله العظيم [المائدة].
و جرأت شفاعت کردن ندارد و آن را به کسی واگذار می‌کند که بیش از مسیح عیسی‌بن‌مریم و بیش از محمد رسول‌الله صلّى الله عليه وآله وسلّم و بیش از مهدی منتظر ناصر محمد یمانی نسبت به بندگانش رحیم است و وعده او حقّ است و ارحم الراحمین است؛ رحم او بیش از رحم والدین به فرزندانشان است و نوح علیه الصلاة و السلام با نجوا به پروردگارش گفت:
{رَبِّ إِنَّ ابْنِي مِنْ أَهْلِي وَإِنَّ وَعْدَكَ الْحَقُّ وَأَنتَ أَحْكَمُ الْحَاكِمِينَ} صدق الله العظيم [هود:۴۵].
نوح می‌گوید: « پروردگارا پسرم از خاندان من است و تو احکم الحاکمینی» ولی خداوند برایش روشن می‌فرماید که او پسرش نیست و حاصل عملی غیر صالح به دلیل خیانت همسرش و یکی از شیاطین بشر است؛ از کسانی که تنها فاجر و کافر به دنیا می‌آورند و مشمول دعای نوح علیه الصلاة و السلام شده‌اند و خداوند می‌خواهد زمین را از آنان به کلی پاک کرده و مانند درخت خبیثی که ریشه‌ای در زمین نداشته و بی‌ثبات و قرار است، قصد دارد آنان را از زمین برکند. دیدید که خداوند چه جوابی به نوح داد، انگار که خداوند در نفس خود از نوح به دلیل درخواستش ناراحت است. خداوند فرمود:
{قَالَ يَا نُوحُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ ۖ إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صَالِحٍ ۖ فَلَا تَسْأَلْنِ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۖ إِنِّي أَعِظُكَ أَن تَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِينَ ﴿٤٦﴾ } صدق الله العظيم [هود].
نوح دریافت به دلیل درخواست امری که از آن آگاه نیست؛ موردی در نفس خدا نسبت به او پیش آمده است و لذا گفت:
{قَالَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْأَلَكَ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ ۖ وَإِلَّا تَغْفِرْ لِي وَتَرْحَمْنِي أَكُن مِّنَ الْخَاسِرِينَ ﴿٤٧﴾} صدق الله العظيم [هود].
و اما دلیل پاسخ سخت پروردگار عالمیان به رسولش چه بود؟ خداوند قبلاً به او فتوا داده بود که کشتی بسازد و به او گفت حتی اگر هزار سال دیگر هم در میان مردم باشد، جز کسانی که تا به حال ایمان آورده‌اند، باقی مردمش ایمان نخواهند آورد چون همگی از ذریه شیاطین شده‌اند. سپس نوح گفت:
{رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا ﴿٢٦﴾ إِنَّكَ إِن تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا ﴿٢٧﴾} صدق الله العظيم [نوح].
آن‌گاه خداوند به نوح وعده داد که دعایش را اجابت و همه آنان را غرق خواهد کرد و بر اوست که کشتی بسازد. سپس به او فرمان داد در مورد ظالمان با او سخن نگوید که همه آنان غرق خواهند شد. اما چرا خداوند به رسولش وحی فرمود که درمورد ظالمان با او سخن نگوید و همه آنها غرق خواهند شد و در پاسخ به دعای نوح، هیچ یک از آنان در زمین نخواهند ماند؟ نوح گفت:
{رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا ﴿٢٦﴾ إِنَّكَ إِن تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا ﴿٢٧﴾} صدق الله العظيم [نوح].
باز تکرار می‌کنم: چرا خداوند با وجود اجابت دعای نوح علیه کافران برای هلاک کردنشان، به رسولش فرمان می‌دهد در مورد ظالمان با او سخن نگويد؟ می‌دانید چرا؟ چون خداوند می‌دانست پسر او از غرق‌شدگان خواهد بود و نوح به دلیل دلسوزی و رحمت نسبت به پسرش درمورد او با خدا سخن خواهد گفت و با فرمان خداوند که قبلاً به او وحی شده بود مخالفت می‌کند. خداوند تعالی فرموده بود:
{وَأُوحِيَ إِلَىٰ نُوحٍ أَنَّهُ لَن يُؤْمِنَ مِن قَوْمِكَ إِلَّا مَن قَدْ آمَنَ فَلَا تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿٣٦﴾ وَاصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا وَلَا تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا ۚ إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ ﴿٣٧﴾} صدق الله العظيم [هود].
اما دلسوزی و رحمت نسبت به فرزند وادارش کرد با فرمان پروردگارش مخالفت کند:
{وَلَا تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا ۚ إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ﴿٣٧﴾} صدق الله العظيم [هود].
اما فتنه رحمت و دلسوزی نسبت به فرزندش باعث شد از فرمان پروردگارش سرپیچی کرده و در مورد پسرش با پروردگارش سخن بگوید؛ آیا او نمی‌داند پروردگارش ارحم الراحمین است؟ برای همین است که می‌بینید خداوند با تندی به نوح پاسخ می‌دهد و می‌فرماید:
{فَلَا تَسْأَلْنِ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۖ إِنِّي أَعِظُكَ أَن تَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِينَ} صدق الله العظيم [هود:۴۶].
اما نوح متوجه شد در امری که از آن آگاهی ندارد، از حد خود تجاوز کرده است و به دلیل تجاوز نوح از حدّش در مورد امری که از آن آگاهی ندارد، خداوند نسبت به بنده و رسولش نوح علیه الصلاة و السلام ناراحت شده است و از آنجا که نوح از خلال پاسخ سخت پروردگارش دریافت، خداوند از او ناراحت است، گفت:
{قَالَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْأَلَكَ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ ۖ وَإِلَّا تَغْفِرْ لِي وَتَرْحَمْنِي أَكُن مِّنَ الْخَاسِرِينَ ﴿٤٧﴾} صدق الله العظيم [هود].
کسانی که در امر شناخت پروردگارشان از راسخان در علم هستند؛ دامنه این خطاب را درک می‌کنند و همانا که بندگانی که در شناخت پروردگارشان عالم هستند و خداوند و قدر او را آن‌گونه که باید می‌شناسند و جز خداوند، احدی را نمی‌خوانند، از پروردگارشان می‌ترسند.
والسلام عليكم ورحمة الله تعالى وبركاته ..
أخوكم الإمام؛ ناصر محمد اليماني

اقتباس المشاركة 4387 من موضوع رضي الله عن المبايعين لتكون كلمة الله هي العليا في العالمين ..


الإمام ناصر محمد اليماني
28 - رمضان - 1428 هـ
10 - 10 - 2007 مـ
08:58 صباحاً
ــــــــــــــــــــــ



رضي الله عن المبايعين لتكون كلمة الله هي العليا في العالمين ..


بسم الله الرحمن الرحيم، قال الله تعالى: {يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّـهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّـهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ۚ ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّـهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ ۚ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ ﴿٥٤﴾} صدق الله العظيم [المائدة].

يا معشر الأنصار قلباً وقالباً أولي الألباب الذين يبايعون مَنْ عنده علم الكتاب، نُجّيتم من العذاب ولكم في نفس الله الحُبّ ولكم منه الثواب، وألبسكم لباس التقوى نور الرضوان فأمدَّكم بروح منه رضوان نفسه النعيم الأعظم وريحان القلوب، وغفر لكم جميع ذنوبكم، وألقى في قلوب المسلمين حبّكم لأنّكم أحببتموني فاتّبعتموني فأحبَّكم وأصلح بالكم، فلا تهِنوا ولا تحزنوا وأنتم الأعلون إن أصدقتم الله يصدقكم وينفعكم صدقكم يوم لقائه يوم لا ينفع مالٌ ولا بنون إلا من أتى الله بقلبٍ سليمٍ، فلا تُبالغوا في إمامكم فتغالوا فيه بغير الحقّ فتدعونني من دون الله فتظلمون أنفسكم ثم لا أغني عنكم من الله شيئاً، فأتبرّأ منكم وأكفر بعبادتكم كما سوف يتبرّأ جميع الأنبياء والمرسَلين والمقرّبين ممن يُسألون الشفاعة من عذاب الله فلا يتجرّأون أن يُحاجّوا الله عنهم يوم القيامة ولا يغنوا عنهم من عذاب الله شيئاً ثم في النّار يُسجرون.

واعلموا بأنّ الله يُجيب دعوة الداعي في الدنيا والآخرة، ولو أنّ الكافرين دعوا ربّهم لأجابهم ولكنّهم يتوسّلون إلى الملائكة من خزنة جهنّم لكي يدعون الله بظنّهم أنّ دعوتهم مجابة عند ربّهم، ولو استجاب الملائكةُ لطلب الكافرين فدعَوا ربّهم أن يُخفِّف عنهم يوماً من العذاب لكان الجواب أن يلقي الله المُتشفعين في النّار مع الكافرين، ولكنّ الملائكة يعلمون أنّه لا ينبغي لهم الشفاعة بين يدي الله لعباده من العذاب لذلك كان جواب الملائكة للكافرين؛ قالوا لهم: {فَادْعُوا ۗ وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ}. ويقصد الملائكة بقولهم للكافرين: {فَادْعُوا} أي ادعوا ربّكم هو أرحم بعباده منّا لأنّه أرحم الراحمين. ويقصد الملائكة بقولهم: {وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ} أي الكافرين الذين يدعون من دون الله عبادَه أن يشفعوا لهم عند ربّهم وذلك هو الضلال، وقال الله تعالى: {وَقَالَ الَّذِينَ فِي النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْمًا مِّنَ الْعَذَابِ ﴿٤٩﴾ قَالُوا أَوَلَمْ تَكُ تَأْتِيكُمْ رُسُلُكُم بِالْبَيِّنَاتِ ۖ قَالُوا بَلَىٰ ۚ قَالُوا فَادْعُوا ۗ وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ ﴿٥٠﴾} صدق الله العظيم [غافر].

ولكنّ الكافرين مُبلسون من رحمة ربّهم يائسون أن يرحمهم لذلك يتوسّلون الرحمة من عباده، أفلا يعلمون بأنّ الرحمة من صفات ربّهم وهو أرحم الراحمين، فكيف يتوسّلون الرحمة من عباده وهو أرحم الراحمين؟ حتى إذا خرجوا من نار جهنّم ليشربوا من ماءٍ حميمٍ يشوي الوجوه وبئس الشراب، ومن ثم يدعوا الكفار عبادَ الله الصالحين في الجنان : {وَنَادَىٰ أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِيضُوا عَلَيْنَا مِنَ الْمَاءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّـهُ ۚ قَالُوا إِنَّ اللَّـهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَافِرِينَ ﴿٥٠﴾} صدق الله العظيم [الأعراف].

فهل وجدتم يا من تريدون الشفاعة من عباد الله المُقرّبين بأنّهم أرحم بالكافرين من ربّهم؟ فهل تجرُؤون؟ فقد رأيتم جوابهم فقد جعل الله قلوبهم قاسية على أصحاب النّار لعل أصحاب النّار يلتمسون الرحمة من ربّهم فيسألونه بحقّ رحمته التي كتب على نفسه أن تشفع لهم من غضبه عليهم وهو أرحم الراحمين، وهنا الموطن الحقّ في الدعاء، ثم لا ينكر الله اسمه وصفته في نفسه بأنّه حقاً أرحم الراحمين، ثم يجيبهم إن سألوا ربّهم مخلصين له الدعاء من دون عباده، فقد رأيتم في القرآن بأنّ الله أجاب دعاء طائفةٍ من الكافرين من أصحاب الأعراف من الذين ماتوا من القرى قبل أن يبعث إليهم الرُّسل ومن معهم من الذين لم ييأسوا بعد من رحمة الله ولم يدعوا عباده من دونه، فانظروا هل أجاب الله دعاءهم؟ وقال الله تعالى: {وَبَيْنَهُمَا حِجَابٌ ۚ وَعَلَى الْأَعْرَافِ رِجَالٌ يَعْرِفُونَ كُلًّا بِسِيمَاهُمْ ۚ وَنَادَوْا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَن سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۚ لَمْ يَدْخُلُوهَا وَهُمْ يَطْمَعُونَ ﴿٤٦﴾ وَإِذَا صُرِفَتْ أَبْصَارُهُمْ تِلْقَاءَ أَصْحَابِ النَّارِ قَالُوا رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ﴿٤٧﴾ وَنَادَىٰ أَصْحَابُ الْأَعْرَافِ رِجَالًا يَعْرِفُونَهُم بِسِيمَاهُمْ قَالُوا مَا أَغْنَىٰ عَنكُمْ جَمْعُكُمْ وَمَا كُنتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ ﴿٤٨﴾ أَهَـٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَقْسَمْتُمْ لَا يَنَالُهُمُ اللَّـهُ بِرَحْمَةٍ ۚ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَلَا أَنتُمْ تَحْزَنُونَ ﴿٤٩﴾ وَنَادَىٰ أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِيضُوا عَلَيْنَا مِنَ الْمَاءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّـهُ ۚ قَالُوا إِنَّ اللَّـهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَافِرِينَ ﴿٥٠﴾} صدق الله العظيم [الأعراف].

فانظروا إلى الذين دعوا ربّهم من أصحاب الأعراف مُلتمسين رحمته أن يقيهم عذاب ناره، وقالوا: {وَإِذَا صُرِفَتْ أَبْصَارُهُمْ تِلْقَاءَ أَصْحَابِ النَّارِ قَالُوا رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ﴿٤٧﴾} وذلك لأنّهم مُنكرون على الكافرين كفرَهم في الدنيا بأنّ الله لم ينل المؤمنين برحمته وأنّهم على ضلالٍ مبين، وقالوا مخاطبين الكفار: {أَهَـٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَقْسَمْتُمْ لَا يَنَالُهُمُ اللَّـهُ بِرَحْمَةٍ ۚ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَلَا أَنتُمْ تَحْزَنُونَ ﴿٤٩﴾} وحتى إذا ذكروا رحمة ربّهم كلَّمهم الله من وراء حجابه تكليماً، وقال: {ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَلَا أَنتُمْ تَحْزَنُونَ}، ثم انظروا إلى الكفار فحتى بعد أن رأوا أصحاب الأعراف قد أدخلهم الجنّة فلا يزالون عُمياناً عن الحقّ كما كانوا في الدنيا بل أضلّ سبيلاً! إذ كيف يرون أصحاب الأعراف قد أدخلهم الله برحمته الجنّة ومن ثم نجد الكافرين لا يزالون يلتمسون الرحمة من عباد الله الصالحين! وقالوا: {أَنْ أَفِيضُوا عَلَيْنَا مِنَ الْمَاءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّـهُ ۚ قَالُوا إِنَّ اللَّـهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَافِرِينَ} فهل وجد الكفار الرحمة عند العباد الذين هم أدنى رحمةً من أرحم الراحمين؟ ويا عجبي ممن يلتمسون الرحمة من العباد؛ إنّهم يائسون من رحمة أرحم الراحمين!

ويا معشر الأنصار لقد وعظتُكم وقلت لكم قولاً بليغاً يدركه أولو الألباب ويُصدِّقون من عنده علم الكتاب ويرجون الرحمة من الله والثواب ويرجون أن ينجّيهم برحمته من العذاب وأنّ لله الشفاعة جميعاً فيتشفّعون برحمته من غضبه وعذابه ثم تغلب رحمته غضبه في نفسه فيرضى ويغفر ويرحم إنّهُ عفُوٌّ يحب العفو والغفران، ولكنّ أكثر النّاس لا يعلمون وهم من عَفْوِهِ ورحمتِه يائسون كما يئِس الكفار من أصحاب القبور، أفلا يعلمون بأنّ الله كتب على نفسه الرحمة في الدنيا والآخرة عهداً لعباده الذين يؤمنون برحمة ربّهم؟ وقال أرحم الراحمين: {وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۖ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ۖ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿٥٤﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].

وكذلك كتب الرحمة على نفسه يوم القيامة، وقال تعالى: {قُل لِّمَن مَّا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ قُل لِّلَّـهِ ۚ كَتَبَ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ۚ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿١٢﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].

ومن لا يؤمن برحمة الله ويئس منها ويدعو عباده الذين هم أدنى رحمةً من أرحم الراحمين فلن ينال عهد رحمته ولن يغني عنه عباده المقرّبون ولا يتجرّأون أن يسألوا رحمته للكافرين؛ بل يقولون كما قال المسيح عيسى ابن مريم عليه الصلاة والسلام: {إِن تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُكَ ۖ وَإِن تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿١١٨﴾} صدق الله العظيم [المائدة].

فلم يتجرّأ على الشفاعة؛ بل ردّ الشفاعة لمن هو أرحم من المسيح عيسى ابن مريم بعباده، وأرحم من محمد رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم - بعباده، وأرحم من المهديّ المنتظَر ناصر محمد اليماني بعباده، ووعده الحقّ وهو أرحم الراحمين بل أرحم بعبده من الوالد بولده. وقال نوح عليه الصلاة والسلام مُناجٍ ربّه: {رَبِّ إِنَّ ابْنِي مِنْ أَهْلِي وَإِنَّ وَعْدَكَ الْحَقُّ وَأَنتَ أَحْكَمُ الْحَاكِمِينَ} صدق الله العظيم [هود:45].

فهذا نوحٌ يقول يا ربّ إنّ ابني من أهلي وأنت أحكم الحاكمين ولكنّ الله بيّن له أنّه ليس ابنه بل ثمرة عملٍ غير صالحٍ بسبب خيانة زوجته مع أحد شياطين البشر من الذين لا يلدون إلا وهم فُجّاراً كُفاراً من الذين شملتهم دعوة نوح عليه الصلاة والسلام، ويريد الله أن يُطهِّر الأرض منهم تطهيراً كشجرة خبيثة اُجتثّت من فوق الأرض ما لها من قرار، ولكنّكم رأيتم ردّ الله على نوح وكأنّه صار في نفس الله شيء من نوح بسبب دعوته، وقال: {إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ ۖ إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صَالِحٍ ۖ فَلَا تَسْأَلْنِ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۖ إِنِّي أَعِظُكَ أَن تَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِينَ} صدق الله العظيم [هود:46].

فأدرك نوحٌ بأنّه قد أصبح في نفس ربّه شيء بسبب سؤاله لربّه لشيء ليس له به علم. وقال: {قَالَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْأَلَكَ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ ۖ وَإِلَّا تَغْفِرْ لِي وَتَرْحَمْنِي أَكُن مِّنَ الْخَاسِرِينَ ﴿٤٧﴾} صدق الله العظيم [هود].

وأما سبب الرد الجلف من ربّ العالمين إلى رسوله نوح؟ وذلك لأنّ الله قد أفتاه من قبل أن يصنع السفينة وقال له بأنّه لن يؤمن له من قومه إلا من قد آمن وحتى لو لبث فيهم ألف سنةٍ أخرى وذلك لأنّهم قد صاروا جميعاً من ذُريّات الشياطين، ثم قال نوح: {رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا ﴿٢٦﴾ إِنَّكَ إِن تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا ﴿٢٧﴾} صدق الله العظيم [نوح].

ثم وعد الله نوح بالإجابة وأنّه سوف يغرقهم أجمعين وعليه أن يصنع السفينة، ثم أمره أن لا يخاطبه في الذين ظلموا وإنّهم مغرقون أجمعون، ولكن لماذا أوحى الله إلى رسوله بالأمر بأن لا يخاطبه في الذين ظلموا وأنّه سوف يغرقهم أجمعين فلا يذر على الأرض منهم ديّاراً واحداً إجابة لدعوة نوح؟ وقال: {رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا ﴿٢٦﴾ إِنَّكَ إِن تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا ﴿٢٧﴾}؛ ولكنّي أُكرِّر وأقول: لماذا يأمر الله رسوله نوح بالأمر أن لا يُخاطبه في الذين ظلموا برغم أنّ الهلاك إجابة لدعوة نوح على الكافرين؟ فهل تعلمون لماذا؟ وذلك لأنّه يعلم بأنّ ولده سوف يكون من المغرقين معهم وأنّ نوحاً سوف تأخذه الشفقة والرحمة بولده وسوف يخاطب الله في شأن ولده مخالفاً أمر ربه الذي أوحى إليه من قبل في قوله تعالى: {وَأُوحِيَ إِلَىٰ نُوحٍ أَنَّهُ لَن يُؤْمِنَ مِن قَوْمِكَ إِلَّا مَن قَدْ آمَنَ فَلَا تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿٣٦﴾ وَاصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا وَلَا تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا ۚ إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ ﴿٣٧﴾} صدق الله العظيم [هود].

ولكنّ الشفقة والرحمة بولده أجبرته على مخالفة الأمر: {وَلَا تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا ۚ إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ}، ولكنّ نوحاً خاطب ربّه في شأن ولده وفتنته الرحمة والشفقة بولده فتناسى أمر ربه؛ ألا يعلم بأنّ الله هو أرحم الراحمين؟ لذلك وجدتم الردّ من الله على نوح كان قاسياً: {فَلَا تَسْأَلْنِ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۖ إِنِّي أَعِظُكَ أَن تَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِينَ}، ولكنّ نوحاً أدرك بأنّه تجاوز الحدود في شيء لا يحيط به علماً، وأنّ الله صار في نفسه شيء من عبده ورسوله نوح عليه الصلاة والسلام بسبب تجاوزه الحدود في مسألةٍ لا يحيط بها علماً، ولأنّ نوحاً أدرك ما في نفس ربّه عليه من خلال الرد القاسي لذلك قال: {قَالَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْأَلَكَ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ ۖ وَإِلَّا تَغْفِرْ لِي وَتَرْحَمْنِي أَكُن مِّنَ الْخَاسِرِينَ ﴿٤٧﴾} [هود].

ويدرك مدى خطابي هذا الراسخون في العلم بمعرفة ربّهم، وإنّما يخشى اللهَ من عباده العلماءُ بمعرفة عظمة ربّهم فيقدِّرونه حقّ قدره فلا يدعون من دونه أحداً.

والسلام عليكم ورحمة الله تعالى وبركاته ..
أخوكم الإمام؛ ناصر محمد اليماني .
____________
اضغط هنا لقراءة البيان المقتبس..