( ڕاگه‌یاندنی شوێنی تابوتی سه‌كینەو هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت و ڕه‌قیم )

-1-
ئیمام ناصر محمد يه‌مانی
02 - 06 - 1427 کۆچی
29 - 06 - 2006 زایینی
[بۆ بەدواداچوونی بەستەری سەرەکی بەشداری بەیانەکە]
https://albushra-islamia.com./showthread.php?t=1290
ـــــــــــــــــــــــــ


ناصر محمد یه‌مانی شوێنی تابوتی سه‌كینه‌ ڕاده‌گه‌یه‌نێت کە نیشانه‌یه‌كه‌ له‌ خۆیان بۆ هه‌موو خه‌ڵكی جیهان ..

بەناوی الله ی لە ھەموو میھرەبان و بە بەزەییەکان میھرەبانترو بە بەزەییتر
له‌ به‌سه‌رخه‌ری محمد ئیمام ناصر محمد یه‌مانی بۆ زانایانی موسڵمانان له‌ هه‌موو شوێن و جێگایه‌ک به‌ تایبه‌تی له ناوچه‌و وڵاتی عه‌ره‌بی (كۆماری یه‌مه‌نی)، سڵاوو ڕەحمەت و بەرەکەتی اللە تان لەسەر بێت، سڵاو لەسەر ئێمەو لەسەر بەندە چاکەکارەکانی اللە لە یەکەمینەکان و دواهەمینەکان تا ئەو ڕۆژەی اللە لێپرسینەوە لەگەڵ بەندەکانیدا دەکات لەسەر ئایینەکەیان، پاشان لەدوای ئەمە..

ئه‌ی گه‌لی زانایانی ئوممه‌ت، تكام كرد پێم بڵێن ده‌رباره‌ی ئه‌وه‌ی له‌ ناختاندا ده‌گوزه‌رێت له‌به‌رامبه‌ر بانگه‌وازه‌كه‌ی منی بانگه‌وازکار (ناصر محمد یه‌مانی) جا وه‌ڵامێكی یه‌كگرتووم لێتان به‌دی كرد له‌وانه‌ی ئاگاداربوون به‌سه‌ر ئه‌م هه‌واڵ و ده‌نگ و باسه‌دا له‌ زانایانی ئوممه‌ت له‌ ئینته‌رنێتی جیهانی ئه‌ویش بێده‌نگیه‌كی سه‌یره‌ جا نه‌ باوەڕ به‌ بانگه‌وازه‌كه‌م ده‌هێنن نه‌ كوفریشی پێده‌كه‌ن! ئه‌مه‌ش له‌به‌ر ئه‌وه‌ی ئێوه له‌ سه‌رسامیدان ده‌رباره‌ی بانگه‌وازه‌كه‌م و له‌ناخی خۆتاندا ده‌ڵێن له‌وه‌یه‌ ناصر محمد یه‌مانی به‌ره‌و حه‌ق و ڕێگای ڕاست بانگه‌واز بكات،‌ جگه‌ له‌وه‌ی دڵنیانین ده‌رباره‌م وه‌ دڵنیاش نین به‌م ئایه‌تانه‌ی هه‌واڵم پێداون ده‌رباره‌ی ون بوونی مانگی ئاگاداركه‌ره‌وه‌ ئه‌وه‌ی له‌ ڕەمه‌زانی ١٤٢٥ ی كۆچی ڕوویدا، به‌هه‌مان شێوه‌ دڵنیانین به‌وه‌ی خۆر دركی به‌ مانگ كرد له‌ هیلالی ڕه‌مه‌زانی (١٤٢٦)، وه‌ به‌هه‌مان شێوه‌ ئه‌م ڕاستیه‌م له‌ ناختاندا دۆزیه‌وه‌ کە قورئان ده‌رباره‌ی هه‌واڵتان پێده‌دات به‌ر له‌وه‌ی دایكانتان وه‌ دایكی باوانتان ئێوه‌ له‌ده‌ست بده‌ن وه‌ ئێوه‌ش هه‌رگیز دڵنیانابن ده‌رباره‌م تا ئه‌م نیشانانه‌ی اللە تان بۆ به‌یان نه‌كه‌م کە اللە بۆی گێڕاون بە نیشانه‌ی سه‌رسوڕهێنه‌ر له‌ ناختاندا، كه‌ ئه‌ویش بریتی یه‌ له‌ هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت و ڕه‌قیم کە اللە كردوونی به‌ نیشانه‌یه‌ک له‌ نیشانه‌ گه‌وره‌كانی قیامه‌ت ئه‌مه‌ش بۆ ئه‌وه‌یه‌ تا بزانن به‌ڕاستی به‌ڵێنی اللە ڕاسته‌و قیامه‌تیش وا دێت و هیچ گومانێكی تێدا نی یه‌.

ئه‌ی گه‌لی زانایانی ئوممه‌ت، سوێند به‌ اللە به‌ هیچ كه‌سێكی تر نازانم جگه‌ له‌ خۆم کە ڕاست و دروستی هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت بزانێت هه‌تا ته‌نانه‌ت محمد نێردراوی اللە ش - دروودو سڵاوی اللە ی لێبێت - نه‌یزانیوه‌ كه‌ ئایا باس و خواسی هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت چی یه‌ جگه‌ له‌ ده‌ره‌وه‌ی كاروبارو بانگه‌وازه‌كه‌یان نه‌بێت، له‌وه‌یه‌ یه‌كێكتان بیه‌وێت بمپچڕێنێت پاشان بڵێت: "لە اللە بترسه‌ ئایا واده‌زانیت تۆ له‌ محمد نێردراوی اللە دروودو سڵاوی اللە لەسەر خۆی و کەس و کارەکەی زاناتریت؟". جا ده‌می كه‌ف ده‌كات و شین و مۆر هه‌ڵده‌گه‌ڕێت لێمان وه‌ک وشترێكی هه‌ڵچوو. جا منیش ده‌ڵێم: دایكت له‌ده‌ستت بدات من لە تۆ شایستەترم بە محمد نێردراوی اللە به‌ خۆشه‌ویستی و نزیكی و زانست و به‌ڕاست دانان جا اللە ده‌رباره‌ی باس و خواسی هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت شتێكی به‌ محمد نێردراوی اللە نه‌وتووه‌ - دروودو سڵاوی اللە لەسەر خۆی و کەس و کارەکەی - ئه‌مه‌ش له‌به‌رئه‌وه‌ی باس و خواس و كاروباره‌كه‌یان تایبه‌ت نیه‌ به‌ئه‌وو هیچ كه‌سێكی تریش به‌ڵكو تایبه‌ته‌ به‌ باس و خواس و كاروبارەکەی مه‌هدی چاوه‌ڕوانكراو. اللە ی پایەبەرزیش فه‌رموویه‌تی: {وَلَا تَسْتَفْتِ فِيهِم مِّنْهُمْ أَحَداً (22)} صدق الله العظيم [الكهف].

به‌و مانایه‌ی له‌ ئه‌هلی كتێب، ئه‌مه‌ش له‌به‌رئه‌وه‌ی محمد نێردراوی اللە دروودو سڵاوی اللە ی لێبێت هه‌ر ئه‌وه‌ندەی له‌ زانستی جبریلی مامۆستا له‌سه‌رئەوان پێگه‌یشتبوو دروودو سڵاوی لێبێت، جا ئەگه‌ر مامۆستا نه‌زانێت چۆن قوتابیه‌كه‌ی ده‌زانێت؟ له‌وه‌یه‌ یه‌كێكتان ددانه‌كانی له‌ به‌رامبه‌رمدا لێک بخشێنێت له‌به‌ر تووڕه‌یی و بڵێت: "به‌ڵكو پێت وایە تۆ زاناتریشی له‌ جبریل دروودو سڵاوی لێبێت"؟! جا منیش ده‌ڵێم: له‌سه‌رخۆ ئه‌ی قه‌وم به‌ڕاستی هیچ كه‌سێک له‌ سه‌ربازانی اللە نه‌ له‌ ئاسمانه‌كان نه‌ له‌ زه‌ویش ڕاست و دروستی ئه‌وان نازانێت جگه‌ له‌ مه‌هدی چاوه‌ڕوانكراو نەبێت، ئه‌مه‌ش له‌به‌ر ئه‌وه‌ی اللە هیچ كه‌سێكی له‌ سه‌ربازه‌كانی نه‌ له‌ ئاسمانه‌كان نه‌ له‌زه‌وی به‌شدار نه‌كرد له‌ ته‌فروتونا كردنی گه‌له‌كه‌ی هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت؛ ئه‌مه‌ش بۆ ئه‌وه‌ی له‌سه‌ر ئه‌مه‌ نمونه‌یه‌كتان بۆ بهێنێته‌وه‌ به‌وه‌ی ئەگه‌ر هه‌ركه‌سێک هه‌وڵبدات و كۆشش بكات ئه‌وا بۆ نه‌فسی خۆی هه‌وڵده‌دات و كۆشش ده‌كات وه‌ به‌ڕاستی اللە ش ده‌وڵه‌مه‌ندو بێ نیازەو پێویستی به‌ هیچ كه‌سێک له‌ خه‌ڵكی جیهان نی یه‌، ئەگه‌ر اللە ش بیه‌وێت ئه‌وا سه‌ریده‌خات به‌سه‌ر دوژمنه‌كانیدا به‌ڵام ئه‌وه‌ی ده‌یبینن بۆ ئه‌وه‌یه‌ تا هه‌ندێكتان به‌ هه‌ندێک تاقی بكاته‌وه‌.

وه‌ ئه‌ی گه‌لانی ئوممه‌ت وه‌رن تا هه‌واڵی ڕاست و دروستی هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وتتان پێبڵێم و تێروته‌سه‌ل و ته‌واوی باس و خواسی ئه‌وانتان له‌ قورئان بۆ باس بكه‌م تا بزانن اللە زانستی كتێبه‌كه‌ی پێداوم جا هه‌ندێک له‌ زانستی كتێبی پێنه‌داوم به‌ڵكو زانستی كتێبه‌كه‌ی پێداوم واته‌ زانستی هه‌رهه‌موو كتێبه‌كه‌ی به‌ ووردی و تێروته‌سه‌ل و ته‌واوی، جا با به‌ ته‌واوی بچینه‌ ناو باسی چیرۆکەکەی هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت به‌ ده‌رهێنانی ڕاستی چیرۆک و به‌سه‌رهاته‌كه‌یان له‌ قورئانی گه‌وره‌دا.

یه‌كه‌م: گه‌لی هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت ..

بریتین له‌ خەڵکی ئاوه‌دانیه‌ک له‌ سه‌رده‌می ئوممەتە یه‌كه‌مینه‌كان به‌ر له‌ ئیبراهیم و لوط و شوعه‌یب و له‌دوای نوح و ثه‌مود کە اللە پێغه‌مبه‌ره‌كه‌ی ئیلیاسی بۆ ڕه‌وانه‌كردن دروودو سڵاوی لێبێت تا خه‌ڵكی (اصحاب الرس) ئاگاداربكاته‌وه، وه‌ مه‌به‌ستی له‌ (الرسّ) چیایه‌ (الرواسي) یش به‌مانای چیاكان دێت، وه‌ ئه‌گه‌ر (الرواسي) بكه‌ین به‌ تاک ده‌بێته‌ (الرسّ) كه‌ مانای چیایه‌، ئه‌مه‌ش چیایه‌كی بچوک بوو کە گەلی هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وتی تێدا نیشته‌جێ بوون کە ئێستا ناویان لێی ناوه‌ (حمّة ذياب بن غانم) وه‌ شوێنه‌كه‌شی له‌ به‌رزترین شوێنی دورگەی عه‌ره‌بی یه‌، وه‌ به‌رزترین شوێنیش له‌ دورگەی عه‌ره‌بی بریتیه‌ له به‌رزاییەكانی سه‌نعا، وه‌ به‌رزترین شوێنیش له‌ سه‌نعا بریتیه‌ له‌ بڵنداییه‌كانی (ذمار)، وه‌ به‌رزترین شوێنیش له‌ بڵنداییه‌كانی ذمارو به‌رزترین شوێن له‌ پارێزگای ذمار ناوچه‌ی (حورور) ـه‌،‌ وه‌ به‌رزتریش له‌ حورور ناوچه‌ی (الأقمر) ـه‌ كه‌ له‌وێدا (حمّة ذياب) ـی لێیه‌ کە هه‌ندێک كه‌س ناویان لێی ناوه‌ (حمّة كلاب) وه‌ک توانجێک له‌سه‌ر خه‌ڵكی ئاوه‌دانیه‌ تازه‌كه‌ کە له‌سه‌ر (حمّة ذياب بن غانم) نیشته‌جێ بوونه‌ هه‌روه‌ک هه‌ندێک له‌ مێژوونووسان وای پێده‌ڵێن هه‌رچی ناوه‌ ڕاسته‌كه‌یه‌تی کە له‌ قورئان هاتووه‌ بریتی یه‌ له‌ (قرية الرسّ) به‌ مانای گوندو ئاوه‌دانی چیاكه‌ هه‌ندێک له‌ ئه‌هلی جوگرافیاش ناویان لێی ناوه‌ (التل) هه‌رچی خه‌ڵكی ذماریشن ناویان لێی ناوه‌ (الحمّة) وه‌ ناوه‌كه‌ی ئێستا بریتی یه‌ له (حمّة كلاب) كه‌ ده‌كه‌وێته‌ ڕۆژهه‌ڵات له‌ شاری ذمار کە قورئان ناوی لێی ناوه‌ ئاوه‌دانی (أصحاب الرسّ) به‌مانای ئاوه‌دانی الرس وه‌ (الرسّ) یش وه‌ک وتمان تاکی (رواسي) یه‌.

ده‌گه‌ڕێینه‌وه‌ بۆ به‌رده‌وام بوون له‌ چیرۆک و به‌سه‌رهاته‌كه‌ جا اللە به‌نده‌و پێغه‌مبه‌ره‌كه‌ی ئیلیاسی ڕه‌وانه‌كرد دروودو سڵاوی لێبێت بۆ ئاوه‌دانی (أصحاب الرسّ)، وه‌ پشتیشی قایم كرد به‌ گەنجێک جا له‌گه‌ڵ ئیلیاس كردی به‌ پێغه‌مبه‌ر کە بانگی گه‌له‌کەیان ده‌كرد بۆ په‌رستنی اللە به‌ ته‌نهاو وازهێنان له‌ په‌رستنی بته‌كان، پاشان گەنجێکی تریش باوەڕی هێنا له‌گه‌ڵیان لەپاش ئه‌مه‌ اللە پشتی قایم كردن پێی و له‌گه‌ڵ ئه‌واندا كردی به‌ پێغه‌مبه‌ری سێ یه‌م، وه‌ دوو گەنجەکەش اللە كردنی به‌ پێغه‌مبه‌ر، ئه‌مانه‌ وێنه‌یان وه‌کو وێنه‌ی هاڕونی برای موسایه‌ كاتێک په‌یامه‌كه‌ی له‌ لایه‌ن په‌روه‌ردگاره‌وه‌ پێگه‌یشت جا دواتر اللە پشتی به‌ براكه‌ی هاڕون قایم كردو كردی به‌ پێغه‌مبه‌رو وه‌زیری جا به‌هه‌مان شێوه‌ پێغه‌مبه‌ری اللە ئیلیاسیش دروودو سڵاوی لێبێت كاتێک په‌یامه‌كه‌ی پێگه‌یشت له‌لایه‌ن په‌روه‌ردگاره‌كه‌ی، هه‌رچی ئه‌م گەنجانە بوون کە باوەڕیان به‌ په‌روه‌ردگاره‌كه‌یان هێنا به‌هۆی به‌ڕاستدانانی بانگه‌وازه‌كه‌ی نێردراوی اللە ئیلیاس جا ئه‌وه‌ بوو اللە ش هیدایه‌ت و زانستی زیادكردن و كردنی به‌ پێغه‌مبه‌ر له‌گه‌ڵ نێردراوی اللە ئیلیاس تا بانگی خه‌ڵكی (أصحاب الرسّ) بكه‌ن بۆ وازهێنان له‌ په‌رستن و به‌ندایه‌تیكردنی بته‌كان و ڕاكێشانیان بۆ بانگه‌وازی حه‌ق به‌وه‌ی به‌ ته‌نها اللە بپه‌رستن بێ ئه‌وه‌ی هیچ شه‌ریک و هاوبەشێکی بۆ دابنێن، به‌ڵام (أصحاب الرسّ) هه‌ڕه‌شه‌یان لێكردن و به‌ڵێنیان پێدان ئه‌گه‌ر ده‌ست هه‌ڵنه‌گرن له‌ بانگه‌وازه‌کەیان کە توشی تووڕه‌یی پەرستراوەکانیان كردوون وه‌ توشی وشك بوونی ئاسمانیان كردوون له‌ باران بارین جا ئه‌وان هیچ خێرێكیان نه‌دی له‌وكاته‌وه‌ی بانگه‌وازه‌كه‌ی ئه‌وان سه‌ریهه‌ڵدا هه‌ر له‌به‌ر ئه‌مه‌ش بوو وتیان: {قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنَا بِكُمْ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ (18)} صدق الله العظيم [يس].

پاشان ویستیان پیلانیان بۆ بگێڕن، جا ئه‌وانیش خۆیان حه‌شاردا له‌ ئه‌شكه‌وته‌كه‌یان هه‌روه‌ک چۆن محمد نێردراوی اللە - دروودو سڵاوی اللە ی لێبێت - و هاوه‌ڵه‌كه‌ی له‌ ئه‌شكه‌وته‌كه‌ خۆیان حه‌شاردا له‌به‌ر پیلانی بێباوه‌ڕەكان، جا له‌دوای ون بوونی ئیلیاس و دوو پێغه‌مبه‌ره‌ گەنجەکان پیاوێک له‌ سه‌رووی شاره‌كه‌وه‌ به‌ گورجی هات کە باوه‌ڕه‌كه‌ی شاردبوویه‌وه‌؛ به‌ڵكو ئه‌و تاكه‌ كه‌س بوو باوەڕی هێنابوو به‌ڵام باوه‌ڕه‌كه‌ی شاردبوویه‌وه‌؛ ته‌نانه‌ت ئیلیاس و وه‌زیره‌ ڕێزلێگیراوه‌كانیشی نه‌یانده‌زانی، به‌ڵام ئه‌م پیاوه‌ باوەڕدارە به‌ ‌نهێنی باوەڕی هێنابوو وێنه‌ی ئه‌و وه‌ک وێنه‌ی ئه‌م باوەڕدارەیە کە له‌ كه‌س و كارەکەی فیرعه‌ون بوو کە باوەڕ هێنانه‌كه‌ی شاردبوویه‌وه‌و بێدەنگی كردبوو تا ئه‌و كاته‌ی گوێی له‌ پیلان گێڕانه‌كه‌ بوو له‌ دژی موسا به‌ كوشتنی جا له‌ تووڕه‌ییدا هه‌ڵچوو نه‌یتوانی چیتر باوەڕهێنانه‌كه‌ی بێده‌نگ بكات جا لەپاش ئه‌مە ئامۆژگاری گه‌له‌كه‌ی كرد به‌ قسه‌ی ڕوون و ئاشکرای بە بەڵگەی وا کە ده‌یهەژاندن و ده‌چووه‌ قوڵایی دڵیانه‌وه‌ به‌هه‌مان شێوه‌ ئه‌م پیاوه‌ش له‌و کاته‌ی گوێی له‌ پیلانه‌كه‌ بوو له‌دژی پێغه‌مبه‌ره‌كان له‌ تووڕه‌ییدا هه‌ڵچوو هاته‌ لای گەلەکەی و باوەڕهێنانه‌كه‌ی به‌ ڕۆژی ڕووناک له‌به‌رده‌می گه‌له‌كه‌ی ڕاگه‌یاندو به‌ ته‌حه‌دداوه‌ وتی: {إِنِّي آمنت بِربّكمْ فَاسمعُونِ (25)} صدق الله العظيم [يس].

جا له‌پاش ئه‌مه‌ گه‌له‌كه‌ی هه‌ستان به‌ كوشتنی به‌ڵام له‌به‌ر پاراستنی نهێنی باس و خواسەکەی هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت اللە هیچ سه‌ربازێكی له‌ ئاسمانه‌كان بۆ سه‌ر گه‌له‌كه‌ی دانه‌به‌زاند له‌دوای كوشتنی پیاوه‌ باوەڕدارەکە وه‌ک ده‌فه‌رموێت: {وَمَا كُنَّا مُنزِلِينَ (28) إِن كَانَتْ إِلاَّ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ (29)} صدق الله العظيم [يس].

جا له‌دوای ئه‌مه‌ اللە خه‌ڵكی (أصحاب الرسّ) ـی به‌ زه‌ویدا ڕۆچواند جا چیای الحمة (جبلُ الحمّة) كۆشک و ته‌لاره‌كانیانی قوتداو ڕۆچوون و نقوم بوون بۆ سكی چیای الحمة به‌ كون فه‌یه‌كونێک؛ به‌ سه‌یحه‌یه‌ک له‌لایه‌ن اللە وە جا هه‌رهه‌موویان ده‌ستبه‌جێ له‌ناوچون ڕاسته‌خۆ له‌دوای كوشتنی ئه‌م بانگه‌وازكاره‌ی بە ئاشکرا باوەڕەکەی ڕاگه‌یاند له‌به‌ر دەستیان، هه‌رچی نێردراوی اللە ئیلیاس و پێغه‌مبه‌ره‌ گەنجە ڕێزلێگیراوه‌كان بوون ئه‌وا هێشتا به‌ ون بوویی و شاراوه‌یی له‌ ئه‌شكه‌وته‌كه‌یاندا بوون به‌ ڕه‌چاوكردنی ئه‌وه‌ی چونكه‌ ئه‌وان به‌ڵێنی هه‌ڕه‌شه‌یان پێدابوون كه‌ بریتی بوو له‌وه‌ی: {لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ (18)} صدق الله العظيم [يس].

وه‌ له‌دوای بێداربوونه‌وه‌و هه‌ڵسانه‌وه‌یان له‌ خه‌وه‌كه‌یان نه‌یانزانی چ شتێک لەدوای ئەوان به‌سه‌ر گەلەکەیاندا هاتووه‌ وه‌ نێردراوی اللە ئیلیاس ویستی یه‌كێک له‌ گەنجەکان بنێرێته‌ شاره‌كه‌ بۆ ئه‌وه‌ی خواردنێكیان بۆ بهێنێت و پابه‌ندیش بێت به‌ ئاگاداربوونی خۆی و چاودێری كردنی و وتی: {إِنَّهُمْ إِن يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ يَرْجُمُوكُمْ أَوْ يُعِيدُوكُمْ فِي مِلَّتِهِمْ وَلَن تُفْلِحُوا إِذاً أَبَداً (20)} صدق الله العظيم [الكهف].

جگه‌ له‌وه‌ی ئه‌م پیاوه‌ی له‌ ده‌رگای ئه‌شكه‌وته‌كه‌ ده‌رچوو (بۆ ئه‌وه‌ی بچێت خواردن بهێنێت) ئاوه‌دانی گه‌له‌كه‌ی نه‌بینی له‌ سه‌رووی چیای (الحمّة) هه‌ربڵێی زه‌وی ئه‌وانی قوتدابێت جا هیچ ڕۆشنیایه‌ک و هیچ ئاسه‌وارێكی به‌دی نه‌كرد نه‌ هیچ ده‌نگه‌ ده‌نگێكیش له‌گه‌ڵ ئه‌وه‌ی كاته‌كه‌ كاتی سه‌ره‌تای شه‌ویش بوو، جا ئه‌م بێ ده‌نگی یه‌ سه‌یره‌ سه‌رنجی ئه‌وانی ڕاكێشا جا نه‌ زه‌ڕه‌ی گوێدرێژه‌كانیان نه‌ حه‌په‌ حه‌پی سه‌گه‌كانیان بوونی نه‌بوو جا ئه‌مه‌ سه‌رنجی ڕاكێشان، بۆیه‌ له‌پاش ئه‌مە بڕیاریاندا چاوه‌رێ بكه‌ن تا به‌یانی تا باس و خواسی گه‌له‌كه‌یان بۆ ڕوونده‌بێته‌وه‌ تا بزانن چ شتێكیان به‌سه‌رهاتووه‌ له‌دوای ئه‌وان، جا گه‌ڕانه‌وه جارێكی تر به‌ره‌و ئه‌شكه‌وته‌كه‌ جا ئه‌وه‌بوو جارێكی تر خه‌وتنه‌وه‌؛ به‌ نوستنه‌ گه‌وره‌كه‌ له‌م كاته‌دا تا ئێستاش هێشتا له‌م خه‌وو ماتی و بێده‌نگی یه‌ دان تا ئه‌م کاتژمێرەش:‌ {لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَيْهِمْ لَوَلَّيْتَ مِنْهُمْ فِرَاراً وَلَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْباً (18)} صدق الله العظيم [الكهف].

جا ئایا ده‌زانن له‌به‌رچی ئه‌وه‌ی بڕوات سه‌رێكیان پێدا بكێشێت تووشی ترس و تۆقین ده‌بێت؟ ئه‌مه‌ له‌به‌ر ئه‌وه‌ نیه‌ وەک گومان ده‌به‌ن ئه‌وان قژو نینۆكیان درێژبووه‌ به‌ ڕه‌چاوكردنی ئه‌وه‌ی چونكه‌ ماوه‌یه‌كی زۆر مانه‌وه‌؛ به‌ڵكو ئه‌مه‌ لێكدانه‌وه‌ی به‌ گومانه‌ گومانیش هیچ سودێکی نیە لە زانینی ڕاستی، جا ئەگه‌ر ئه‌م ته‌فسیره‌ ڕاست بووایه‌ ئه‌وا ئه‌وان له‌ماوه‌ی مانه‌وه‌ی یه‌كه‌میان نه‌یانده‌وت:‌ {لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ} [الكهف:19]؛

جا ئەگه‌ر وابووایه‌ ئه‌وا بۆیان ڕوون ده‌بوویه‌وه‌‌ ماوه‌یه‌كی زۆره‌ ماونه‌ته‌وه له‌به‌ر ئه‌وه‌ی قژو نینۆكیان درێژ ده‌بوو، به‌ڵام ئه‌وان هیچ شتێكیان نه‌دی له‌وه‌ی ئێوه‌ له‌ ته‌فسیره‌كانتان باستان كردووه‌ هه‌ر له‌به‌رئه‌مه‌ش وتیان:‌ {لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ}.

به‌هه‌مان شێوه‌ ئه‌م ته‌فسیرو به‌سه‌رهاته‌ بێسه‌رو بنه‌تان کە ده‌ڵێن ئه‌وان به‌ پاره‌كه‌وه‌ چوون به‌ره‌و شاره‌كه‌ تا ئه‌وه‌بوو ئاشكرابوون! بە اللە سوێندتان ده‌ده‌م ئایا ئه‌مه‌ ته‌فسیرێكی مه‌نتقیه‌؟ جا ئەگه‌ر وابووایه‌ ئه‌وا ئه‌م پیاوه‌ هه‌واڵی ده‌رباره‌ی و چیرۆكه‌كه‌یانی پێده‌دان هه‌روه‌ک مه‌سه‌له‌یه‌كی میسری هه‌یه‌ ده‌ڵێت (من طأطأ لسلام عليكم) به‌ڵام ده‌بینین ئه‌وانه‌ی به‌سه‌ریاندا ئاگاداربوون و ئه‌وانیان دۆزیه‌وه‌ هیچ شتێكیان ده‌رباره‌یان نه‌ده‌زانی، به‌ پێچه‌وانه‌وه‌ ده‌مه‌قاڵێیان بوو ده‌رباره‌یان وه‌ بیروبۆچونی جیاوازیان ده‌وت ده‌رباره‌یان جا له‌پاش ئه‌مه‌ زانستی ئه‌وانیان گه‌ڕانده‌وه‌ لای دروستكاره‌كه‌یان و وتیان:
{ابْنُوا عَلَيْهِم بُنْيَاناً ربّهم أعلم بِهِمْ} صدق الله العظيم [21:الكهف].

جا ئایا ئێوه‌ له‌ كوێ زانست و هه‌واڵی ئه‌وانتان هێناوه‌ جا ئێمه‌ ده‌بینین ئه‌و گەلەی به‌سه‌ریاندا ئاگاداربوون هیچ شتێكیان ده‌رباره‌ی ئه‌وان نه‌ده‌زانی جگه‌ له‌وه‌ی ئه‌وانه‌ی ئه‌هلی زانست بوون بینیان ده‌بێت حیكمه‌تێک له‌ مانه‌وه‌یاندا هه‌بێت له‌ كتێب تا كاتێكی دیاریكراو وه‌ اللە هه‌روا بۆ گاڵته‌ ئه‌وانی نه‌هێشتۆته‌وه‌ جا بڕیاریاندا مزگه‌وتێكیان به‌سه‌ردا بنیات بنێن ئه‌مه‌ش تا كاتی دیاریكراوی به‌یانەکەیان دێت له‌ كتێبدا.

جا بەڕاستی وا كاتی ئامانج له‌ مانه‌وه‌کەیان هات كه‌ بریتی یه‌ له‌وه‌ی تا بزانن به‌ڵێنەکەی اللە ڕاسته‌و قیامه‌تیش وا دێت و هیچ شک و گومانێكی تێدا نی یه‌ جا اللە ئه‌وانی كردووه‌ به‌ نیشانه‌یه‌ک له‌ نیشانه‌ گه‌وره‌كانی قیامه‌ت وه‌ به‌هه‌مان شێوه‌ ئه‌م ژمارە (ڕه‌قیم) ـه‌ زیادكراوه‌ش بۆیان کە نیشانه‌یه‌كه‌ له‌ نیشانه‌كانی قیامه‌ت كه‌ بریتی یه‌ له‌ به‌نده‌و نێردراوەکەی اللە مه‌سیح عیسای كوری مه‌ریه‌م دروودو سڵاوی لێبێت ئه‌و کەسەی اللە له‌ سه‌ره‌تای سوڕەتی (الکهف) باسیكردووه‌: {وَيُنذِرَ الَّذِينَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَداً (4) مَّا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ وَلَا لِآبَائِهِمْ كَبُرَتْ كَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ إِن يَقُولُونَ إِلَّا كَذِباً (5)} صدق الله العظيم [الكهف].

به‌هه‌مان شێوه‌ ئێوه‌ش ئه‌ی گه‌لی موسڵمانان زانستان نیه‌ به‌ كوڕی مه‌ریه‌م و واگومان ده‌به‌ن اللە به‌ جه‌سته‌و ڕوحه‌وه‌ ئه‌وی به‌رزكردۆته‌وه‌؛ به‌ڵكو اللە مراندی و دواتر ته‌نها ڕوحه‌كه‌ی كوڕی مه‌ریه‌می به‌رزكرده‌وه‌ بۆ لای خۆی وه‌ فه‌رمانی به‌ فریشته‌كانیش كرد جه‌سته‌كه‌ی به‌ پاکی ڕابگرن هه‌ر بۆیە اللە ی پایەبەرز فه‌رموویه‌تی: {وَمُطَهِّرُكَ}. جا فریشته‌كانیش به‌ پاكیان ڕاگرت (واته‌ له‌دوای ئه‌وه‌ی اللە مراندی و ڕوحه‌كه‌ی به‌رزكرده‌وه‌ لای خۆی فریشته‌كان نه‌یانهێشت ده‌ستی یه‌هودیه‌كان به‌ جه‌سته‌كه‌ی بگات كاتێک له‌ ڕێگادابوون بۆ كوشتنی) و خستیانه‌ تابوتی سه‌كینه‌وه‌ له‌گه‌ڵ نیشانه‌ی تر، ئێستاش ئه‌م تابوته‌ له‌ تونێلی ئه‌شكه‌وته‌كه‌ی هاوه‌ڵانی ئه‌شكه‌وت دایه‌ له‌ ئاوه‌دانی ئەقمەر (الأقمر) کە له‌ ته‌نیشت (حورور) ـه‌ له‌ پارێزگای (ذمار)، وه‌ هۆشداریش بە یه‌هود دەدەم بچنە ناو ئه‌م ناوچه‌یه‌ به‌ هۆشداریەکی گه‌وره‌و ته‌حه‌ددایان ده‌كه‌م بتوانن هه‌وڵ بده‌ن ده‌ستیان لێبده‌ن به‌ خراپه‌ ئەگه‌ر ڕاستده‌كه‌ن، جا ئەگه‌ر پیلانێكیان هه‌یه‌ با بیگێڕن و چاوه‌رێ نه‌كه‌ن، اللە ش ده‌ورو گه‌مارۆی بێباوەڕانی داوه‌. جا اللە ئەوانەی گێڕاوە بەوەی ببن به‌ وه‌زیره‌كانم به‌ڵام زۆربه‌تان نازانن.

جا سه‌یركه‌ن ئه‌ی خه‌ڵكی یه‌مه‌ن بزانن من ڕاستم كردووه‌ یان له‌ درۆزنانم، له‌وه‌یه‌ گاڵتەو سوكایه‌تی بكه‌ن بە فەرمانەکەم جا ده‌رباره‌ی ئه‌وان هیچ نه‌گه‌رێن تا ئەوکاتەی اللە گڕکانێکی گه‌وره‌تان به‌سه‌ردا ده‌ته‌قێنێته‌وه‌ كه‌ به‌هۆیه‌وه‌ زه‌ویەکەتان له‌گه‌ڵیدا بهه‌ژێت، جا ملكه‌چی فه‌رمانەکەم بن و ئه‌م نیشانه‌ به‌ڕاستدانه‌رانه‌ ده‌ربهێنن تا خه‌ڵكی بزانن به‌ڵێنەکەی اللە ڕاسته‌و قیامه‌تیش وادێت به‌بێ هیچ شک و گومانێک. وه‌ ئه‌م به‌رپرسیاریه‌تی یه‌ هه‌ڵگرن به‌ پله‌ی یه‌كه‌م سه‌ركرده‌ی یه‌مه‌ن عه‌لی عبدالله‌ صالح جا ئه‌وه‌ی فه‌رمانم پێكردوون بیكه‌ن، وه‌ ئه‌گه‌ر ده‌رباره‌ی ئه‌وان باس و خواسی زیاترتان بوێت زانیاریتان زیاتر پێده‌ده‌م به‌ڵام دواتر خۆتان ڕاستیه‌كه‌ ده‌بینن له‌سه‌ر ئه‌رزی واقع جا سه‌ره‌تا به‌ تابوته‌كه‌ ده‌ستپێبكه‌ن؛ تابوتی سه‌كینه‌ له‌ نیشانه‌ی موڵک به‌سه‌رتانه‌وه‌.

جا با یه‌كێک له‌ خه‌ڵكی یه‌مه‌ن ئه‌م وتاره‌مان هه‌ڵگرێت تا دەیگەیەنێتە ئاوه‌دانی (حمّة ذياب) کە له‌نێوان (حورورو الأقمر) دایه، ‌ئه‌مه‌ له‌به‌ر ئه‌وه‌ی ئه‌م ئاوه‌دانیه‌ کە اللە به‌ زه‌ویدا ڕۆیچواند [ئاوه‌دانی أصحاب الرسّ بوون كه‌ ئێستا له‌ ژێر پێیه‌كانی ئه‌واندان]، هه‌رچی ئه‌شكه‌وته‌كه‌یه‌ ئه‌وا له‌ ئاوه‌دانی (الأقمر) دایه‌ کە له‌ ته‌نیشت (حمّة ذياب) ـه له‌وه‌یه‌ یه‌كێک له‌ شوانكاره‌كان كردبێتی به‌ شوێنی كۆكردنه‌وه‌ی كاو پەل و پۆ له‌كاتێكدا نازانێت له‌دوای دیواره‌ كۆنه‌كه‌ چی هه‌یه‌و له‌ بێئاگایانه‌، جا ئەگه‌ر بینیتان خه‌ڵكی یه‌مه‌ن بێده‌نگ بوون ئه‌وا بزانن ئەوان ناگه‌ڕێن به‌دوای ڕاستیدا، به‌ڵام ئه‌وه‌ی چاكه‌ی بۆ خۆی بوێت دواتر ده‌چێت گرنگی به‌مه‌ ده‌دات تا ڕاستیەکەی بانگه‌وازکار [ناصر محمد يه‌مانی] بۆ هه‌موو جیهان ڕوون بكاته‌وه تا بزانن ئایا ئه‌و ڕاستی وتووه‌ یان له‌ مه‌هدیه‌ گاڵته‌جاره‌كانه‌ له‌وانه‌ی شه‌یتانه‌كان وه‌سوه‌سه‌یان بۆ ده‌كه‌ن به‌ ناحه‌ق جا گومڕاو سه‌رلێشواویان ده‌كه‌ن و ئه‌وانیش گومڕاو سه‌رلێشێواو ده‌بن.

ئیمام مه‌هدی چاوه‌ڕوانكراو ناصر محمد یه‌مانی.
________________

اقتباس المشاركة 4464 من موضوع ناصر محمد اليمانيّ يُعلِن عن مكان تابوت السكينة فيه آيةٌ مِن أنفسهم للعالمين ..

( الإعلان عن مكان تابوت السكينة وأصحاب الكهف والرقيم )

- 1 -

الإمام المهدي ناصر محمد اليمانيّ
03 - جمادي الآخرة - 1427 هـ
29 - 06 - 2006 مـ
( بحسب التقويم الرسمي لأمّ القرى )
ـــــــــــــــــــــــــ



ناصر محمد اليمانيّ يُعلِن عن مكان تابوت السكينة فيه آيةٌ مِن أنفسهم للعالمين ..


بسم الله الرحمن الرحيم
مِن الناصر لمحمدٍ الإمام المهدي ناصر محمد اليمانيّ إلى علماء المسلمين في جميع الأقطار وبالذّات في القُطر العربيّ (الجمهوريّة اليمنيّة)، السلام عليكم ورحمة الله وبركاته، السلام علينا وعلى عباد الله الصالحين في الأوّلين وفي الآخرين وفي الملإ الأعلى إلى يوم الدّين، ثم أمّا بعد..

يا معشر علماء الأمّة، لطالما رجوتكم وتوسلت إليكم أن تخبروني عمّا يدور في أنفسكم تجاه شأني أنا المدعو (ناصر محمد اليمانيّ) فوجدت إجابةً موحدةً منكم مِن الذين اطّلعوا على الخبر من علماء الأمّة في الإنترنت العالميّة ألا وهي الصّمت الرهيب فلا آمنتم بأمري ولم تكفروا به! ذلك لأنّكم في حيرةٍ مِن أمري وتقولون في أنفسكم لربّما ناصر محمد اليمانيّ يدعو إلى الحقّ وإلى صراطٍ مستقيمٍ، غير إنكم غير موقنين بشأني فيكم وغير موقنين بالآيات التي نبأتكم عنها في خسوف القمر النذير والذي حدث في رمضان 1425 هجريًّا، وكذلك لا توقنون بأنه حقًّا قد أدركت الشّمس القمر في هلال رمضان 1426، وكذلك وجدت هذه الحقيقة التي في أنفسكم قد نبّأ عنها القرآن قبل أن تثْكلكم أمهاتكم وأمهات آبائكم وأنكم لن توقنوا بشأني حتى أُبيّن لكم آياتٍ جعلها الله لكم من أنفسكم عجبًا، ألا وهي أصحاب الكهف والرقيم قد جعلهم الله من الأشراط الكبرى للساعة وذلك لتعلموا أنّ وعد الله حقٌّ وأنّ الساعة آتيةٌ لا ريب فيها.

يا معشر علماء الأمّة، وتالله لا أعلم بأحدٍ غيري يعلم بحقائق أصحاب الكهف حتى محمد رسول الله - صلّى الله عليه وسلّم - لا يعلم ما هو شأن أصحاب الكهف غير الظاهر من أمرهم، ولربّما يودّ أحدكم أن يُقاطعني ثم يقول: "اتَّقِ الله، فهل تزعم بأنّك أعلم من محمدٍ رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلم؟" فيزبد ويربد علينا كالبعير الهائج. فأقول: ثكلتك أمّك، أنا أولى بمحمدٍ رسول الله منك بالحُبِّ والقُرب والعلم والتّصديق غير أنّ الله لم يُخبِر محمدًا رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلم - بشأن أصحاب الكهف، ذلك بأنّ شأنهم لا يخصّه بل يخصّ شأن المهديّ المُنتظَر ولا غير ذلك. قال الله تعالى:
{
وَلَا تَسْتَفْتِ فِيهِم مِّنْهُمْ أَحَدًا ‎﴿٢٢﴾} صدق الله العظيم [الكهف 22]. أي مِن أهل الكتاب، وذلك لأنّ عِلم محمدٍ رسول الله صلّى الله عليه وسلّم مُقتصرٌ على عِلم جبريل المُعَلِّم عليه السلام، فإذا كان لا يعلم المُعلِّم فكيف يعلم التلميذ؟! ولربّما يودّ أحدكم أن يُمَزِّقني بأسنانه مُستشيطًا غضبًا: "بل حتى تزعم بأنّك أعلم حتى من جبريل عليه الصلاة والسلام!" فأقول: مهلًا يا قوم إنه لا يعلم حقيقتهم أحدٌ مِن جنود الله في السماوات ولا في الأرض غير المهديّ المنتظَر، وذلك لأنّ الله لم يستعِن في تدمير قوم أصحاب الكهف بأحدٍ من جنوده لا في السماوات ولا في الأرض ليضرِب الله لكم مثلًا بأن من جاهد فإنما يجاهد لنفسه وإنّ الله لغنيٌّ عن العالمين، وأن لو يشاء الله لانتصر من أعدائه ولكن ليبلوَ بعضُكم ببعضٍ.

يا معشر الأمّة تعالوا لأنبّئكم بحقيقة أصحاب الكهف وأفصّل لكم شأنهم من القرآن تفصيلًا لعلكم تعلمون بأني حقًّا آتاني الله علم الكتاب ولم يؤتِني عِلمًا
من الكتاب بل علم الكتاب أي العلم كلّه جُملةً وتفصيلًا، فلنُبحِر سويًّا في قصة أصحاب الكهف مُستنبطين حقائق قصّتهم من القرآن العظيم.

أولًا: قوم أصحاب الكهف ..

وهُم أهل قريةٍ مِن القرون الأولى مِن قَبْلِ إبراهيمَ ولوطٍ وشُعيبٍ ومِن بعد نوحٍ وثمودَ، بعَث الله رسوله
إلياسَ عليه الصلاة والسلام لينذر أصحاب الرَّسِّ، ويقصد بالرَّسِّ أي الجبل، والرَّواسي أي الجِبال ومفرد الرَّواسي (الرَّسّ) أي الجبل، وذلك جبلٌ صغيرٌ يقطن عليه قوم أصحاب الكهف وهو بما يسمونه (حمّة ذياب بن غانم) وموقعه في أعلى مكانٍ في الجزيرة العربيّة، وأرفع مكان في الجزيرة العربيّة هضبة صنعاء، وأرفع مِن صنعاء ربوة ذمار، وأرفع مكان في ربوة ذمار؛ وأرفع مكان في محافظة ذمار منطقة حورور، وأرفع من حورور منطقة الأقمر والتي توجد به حمّة ذياب والبعض يسمونها (حمّة كلاب) تعليقًا و(تريقة) على أهالي القرية الجديدة والذين يقطنون فوق (حمّة ذياب بن غانم) كما يسمّيها بعض المؤرخين وأما اسمها الحقيقي المذكور في القرآن (قرية الرسّ) أي قرية الجبَل وهو بما يسمونه أهل الجغرافيا (التل) وأما أهل ذمار فيسمونه (الحمّة)، واسمها الحالي (حمّة كلاب) وتقع إلى الشرق من مدينة ذمار والتي يسمّيها القرآن قرية (أصحاب الرَّسِّ) أي أصحاب قرية الرَّسِّ، والرَّسّ كما ذكرنا مُفرد رواسي.

ونعود لمواصلة القصة فقد بعَث الله عبده ورسوله
إلياس عليه الصلاة والسلام إلى قرية أصحاب الرَّسِّ، وشَدَّ الله أزره بفتًى شابٍّ فجعله الله نبيًّا مع إلياس يدعو قومه إلى عبادة الله وحده وترك عبادة الأصنام، ثم آمَن لهم فتىً شابٌّ آخر ثم شدّ الله أزرهم به وجعله نبيًّا ثالِثًا، والفِتية الاثنان جعلهما الله أنبياء مثلهم كمثل هارون أخو موسى ألقى الله الرسالة لموسى وشدّ الله أزره بأخيه هارون نبيًّا ووزيرًا وكذلك رسول الله إلياس عليه الصلاة والسلام هو مَن تلَقّى الرسالة مِن ربّه أما الفتية الذين آمنوا بربّهم مُصَدّقين دعوة رسول الله إلياس فقد زادهم الله هُدى وعِلمًا وجعلهم أنبياء مع نبيّ الله إلياس ليدعوا أصحاب الرَّسِّ إلى ترك عبادة الأصنام تلبيةً لدعوة الحقّ وأن يعبدوا الله وحده لا شريك له، ولكنّ أصحاب الرَّسِّ هدّدوهم وتوعّدوهم لئن لم ينتهوا من هذه الدعوة التي تسببت في غضب الآلهة وإمساك قَطْرِ السماء وأنّهم لم يروا خيرًا منذ ظهور هذه الدعوة لذلك: {قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنَا بِكُمْ ۖ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿١٨} صدق الله العظيم [يس 18]، ثم أرادوا المكر بهم فاختبأوا في كهفهم كما اختبأ محمدٌ رسول الله - صلّى الله عليه وسلّم - وصاحبه في الغار من مكر الكُفار، وبعد اختفاء إلياس والفتية الأنبياء الاثنين جاء رجلٌ من أقصى المدينة يسعى وكان يكتم إيمانه؛ بل هو الوحيد الذي آمن وكتم إيمانه؛ بل لا يعلم به حتى إلياس ووزراؤه المُكرّمون، ولكن هذا الرجل المؤمن سِرًّا مثله كمثل مؤمن آل فرعون الذي كان يكتم إيمانه حتى إذا سمع بالمكر ضدّ موسى وقَتْلِهِ استشاط غضبًا فلم يستطِع أن يكتم إيمانه ثم وعظ قومه وقال لهم قولًا بليغًا وكذلك هذا الرجل حين سمع بالمكر ضدّ أنبياء الله استشاط غضبًا وجاء يدعو قومه ويعلن إيمانه جَهارًا نهارًا بين يدي قومه وقال مُتحدّيًا: {إِنِّي آمَنتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُونِ ﴿٢٥} صدق الله العظيم [يس 25]. ومن ثم قاموا بقتله ولكن حِفاظًا على سريّة أمر أصحاب الكهف لم يُنزّل الله على قومه من بعدُ من جُندٍ من السماء: {وَمَا كُنَّا مُنزِلِينَ ﴿٢٨إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩} صدق الله العظيم [يس 29].

فقد خسف الله بأصحاب الرَّسِّ فابتلعهم وقصورهم جَبَلُ الحمّة فغاصت قصورهم في بطن جبل الحمّة بكُن فيكون؛ صيحةً واحدةً فإذا هم خامدون مباشرةً بعد قتلهم للداعية الذي أعلن إيمانه بين أيديهم، وأمّا رسول الله
إلياس والفتية الأنبياء المُكرمين فلا يزالون مُختبئين في كهفهم نظرًا لتهديد الوعيد: {لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿١٨} صدق الله العظيم [يس 18]، وبعد صحوتهم لم يعلموا ماذا حدث لقومهم من بعدهم وأراد رسول الله إلياس أن يبعث أحد الفتية إلى المدينة ليأتي لهم بطعامٍ ويلزم الحذر والمراقبة، وقال: {إِنَّهُمْ إِن يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ يَرْجُمُوكُمْ أَوْ يُعِيدُوكُمْ فِي مِلَّتِهِمْ وَلَن تُفْلِحُوا إِذًا أَبَدًا ﴿٢٠} صدق الله العظيم [الكهف 20]. غير أن الرجل خرج إلى باب الكهف فلم يرَ قرية قومه في أعلى الحمّة وكأنّ الأرض ابتلعتهم فلم يروا لهم أنوارًا أو أيَّ أثرٍ أو ضجيجٍ مع أنّ الوقت من الليل لا يزال مبكرًا، فأدهشهم هذا الصّمت الرهيب فلم يسمعوا حتى نهيق حميرهم أو نُباح كلابهم فأدهشهم الأمر، ومن ثم قرّروا الانتظار إلى الصباح حتى يتبيّن لهم أمر قومهم أين ذهبوا وماذا حدث لهم من بعدهم، فعادوا إلى كهفهم مرةً أخرى فناموا نومةً أخرى؛ النّومة الكُبرى من ذلك الزمن ولا يزالون في سُباتهم إلى هذه الساعة: {لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَيْهِمْ لَوَلَّيْتَ مِنْهُمْ فِرَارًا وَلَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْبًا ﴿١٨} صدق الله العظيم [الكهف 18].

فهل تدرون لماذا الرعب يصيب من اطّلع عليهم؟ إنه ليس كما تظنّون بأنه من طول أشعارهم وأظافرهم نظرًا للمدة الطويلة؛ ذلك تأويلٌ بالظنّ والظنّ لا يغني من الحقّ شيئًا، ولو كان هذا التفسير صحيحًا لما قالوا عِند لبثهم الأول:
{
لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ} [الكهف:19]؛ لكان تبيّن لهم بأنهم لبثوا كثيرًا نظرًا لطول أشعارهم وأظافرهم، ولكنهم لم يروا من تفسيركم شيئًا لذلك قالوا: {لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ}، وكذلك تفسيركم والأسطورة بأنه ذهب بالعملة ومن خلالها اُكْتُشِفَ أمرهم! بالله عليكم هل هذا تفسيرٌ منطقيٌّ؟! ولو كان كذلك لنبّأهم هذا الرجل بشأنهم وقصّتهم كما يقول المثل المصري من طأطأ لسلام عليكم، ولكنّا نجد الذين عثروا عليهم لم يحيطوا بشأنهم شيئًا، على العكس تَجادلوا في شأنهم واختلفت توقعاتهم في شأنهم ومن ثم ردّوا علمهم لخالقهم فقالوا: {ابْنُوا عَلَيْهِم بُنْيَاناً ربّهم أعلم بِهِمْ} صدق الله العظيم [21:الكهف].


فمن أين جئتم بعلمهم وأخبارهم فنحن نَجِد القوم الذين عثروا عليهم لم يحِطهم الله بشأنهم شيئًا غير أنّ أهل العلم رَأَوْا بأنّه لا بُدّ أنّ لهم شأنًا في الكتاب إلى أجلٍ مسمّى وأنّ الله لم يبقِهم عبثًا فقرّروا أنْ يبنوا عليهم مسجدًا وذلك حتى يأتي بيان شأنهم المُقَدَّر في الكتاب.

وقد جاء الهدَف مِن بقائهم وهو لتعلموا بأنّ وعد الله حقٌّ وأنّ الساعة آتيةٌ لا ريب فيها فقد جعلهم الله مِن علامات الساعة الكبرى وكذلك الرَّقيم المُضاف إليهم مِن علامات الساعة إنه عبد الله ورسوله المسيح الحقّ عيسى ابن مريم عليه الصلاة والسلام والذي ذكره الله في أوَّل سورة الكهف: {وَيُنذِرَ الَّذِينَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا ‎﴿٤﴾‏ مَّا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ وَلَا لِآبَائِهِمْ ۚ كَبُرَتْ كَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ ۚ إِن يَقُولُونَ إِلَّا كَذِبًا ‎﴿٥﴾}
صدق الله العظيم [الكهف].

وكذلك أنتم يا معشر المُسلمين ليس لكم عِلمٌ بابن مريم وتظنّون بأنّ الله رفعه إليه جسدًا وروحًا؛ بل توفّاه الله رافِعًا روح ابن مريم إليه وأمر الملائكة بتطهير الجَسَد لذلك قال تعالى:
{وَمُطَهِّرُكَ}. فقد طهّرته الملائكة وجعلته في تابوت السكينة ضِمن آياتٍ أخرى، ويوجد التابوت في نفق أصحاب الكهف في قرية الأقمر التي بجانب حورور في محافظة ذمار، وأُحَذِّر اليهود من دخول تلك المنطقة تحذيرًا كبيرًا وأتحدّاهم أن يحاولوا مسّهم بسوءٍ إن كانوا صادقين فإن كان لهم كيدٌ فليكيدونِ ولا ينظرونِ، والله مُحيطٌ بالكافرين. أولئك قد جعلهم الله وزرائي ولكنّ أكثركم لا يعلمون.

فانظروا يا أهل اليمن أصَدَقتُ أم كنتُ من الكاذبين، ولربّما تستهزئون بأمري فلا تبحثون عنهم شيئًا حتى يفجّر الله فيكم بركانًا عظيمًا تهتزّ منه أرضكم، فأطيعوا أمري واستخرجوا آيات التَّصديق ليعلم النّاس بأنّ وعد الله حقٌّ وأنّ الساعة آتيةٌ لا ريب فيها. وأُحَمِّل المسؤولية بالدرجة الأولى
الرئيسَ اليمنيّ علي عبد الله صالح فافعلوا ما تؤمرون، وإن أردتم مزيدًا من أخبارهم زدناكم ولكنّكم سوف تُشاهدون الحقّ على الواقع الحقيقيّ فابدَأوا بالتابوت؛ تابوت السكينة من آيات مُلكي عليكم.

فليحمل أحدُ أهل اليمن خطابَنا هذا حتى يسلّمه إلى قرية حمّة ذياب والتي بين حورور والأقمر ذلك بأن القرية التي خَسَف الله بها قرية أصحاب الرسّ توجد تحت أقدامهم، وأما الكهف فيوجد في قرية الأقمر التي بجانب حمّة ذياب ولربّما استخدمه أحد الرعية فجعل فيه القصب غير أنه لا يعلم ما وراء الجدار القديم وإنه لمن الغافلين، فإن رأيتم أهل اليمن صامتون فاعلموا بأنهم لم يبحثوا عن هذه الحقيقة ولكن مَن فيه خيرٌ لنفسه فسوف يهتمّ بهذا الأمر حتى يُبيِّن للعالَم حقيقة المدعو [ناصر محمد اليمانيّ]
هل يقول الحقّ أم كان من اللاعبين المهديّين الذين وسوست لهم الشياطين بغير الحقّ فضلّوا وأَضلّوا.

الإمام المهديّ المنتظَر ناصر محمد اليماني.
________________

اضغط هنا لقراءة البيان المقتبس..